De allerlaatste dag Nederlander – het vervolg

Kun je het je voorstellen? Dat je alle verlangens van je hart, de doodgewone dingen van alle dag, de taal die je je leven lang hebt gesproken opeens niet meer kunt spreken? Simpelweg omdat de liefde van je leven, het prins op het witte paard, de engel uit je dromen, dé ware, een andere taal spreekt? Ik moet er niet aan denken. En toch ben ik (ook een beetje) onderdeel geworden van dit verhaal dat draait om emigreren en de liefde, je leest het vandaag..

In “de Allerlaatste dag Nederlander”, (klik hier voor die blogpost) vertelde ik je het verhaal van mijn tweelingzus die de wens om naar Israël te reizen vorig jaar van haar wensenlijst kon strepen. Ze vloog naar een oude bekende in Tel Aviv en werd daar al snel stapelverliefd op mijn aanstaande zwager, Ariël, de huisgenoot van haar oude bekende dus. Ze had (heeft) gelijk. Het is een prachtig mens, behulpzaam, betrokken, nuchter en met een ongelooflijk lieve persoonlijkheid. Maar hij is ook Joods/ Israëlisch en spreekt vloeiend Hebreeuws en Engels. Help! Geen Nederlands dus. Omdat mijn tweelingzus de Engelse taal goed beheerst, voelde het voor haar niet als een obstakel of probleem. “Ik denk ondertussen Engels en droom zelfs in het Engels” zei ze me laatst nog. Hmm, die voorstelling kan ik me nog niet goed maken. Ik ben blij dat de liefde van mijn leven ook de Nederlandse taal van mijn hart spreekt. De taal die zo vertrouwd is. Het betekend natuurlijk ook dat we opeens Engels praten met mijn tweelingzus. Ooit zal ook dat wennen en beter gaan, nietwaar?

Trouwdag

Half April vieren we groot feest. Of beter gezegd twee! Eerst stapt zuslief hier in het huwelijksbootje om dit een week later te vervolgen met een gebruikelijk groots feest in Israël. Mama van Dijk vliegt dus ook naar Tel Aviv. Voor het eerst zal ik haar huisje kunnen bewonderen. Door de straten lopen waar zij haar voeten zet. De warmte kunnen voelen van de Israëlische zon die altijd op haar blonde lokken straalt. Even zal ik zijn op de plek waar zij zich zó thuis voelt.. Zo ver weg van huis..

In Nederland

Momenteel bereid ze zich in Nederland voor op hun eerste, de Nederlandse, wedding. En dus hebben de zusjes weer wat quality time! En aangezien zij dol is op fotograferen plande we deze week weer een fotoshoot ter ere van Naomi’s eerste verjaardag. Bedankt, lief zusje. Wat mis ik je vaak, veel en lang! 

-x- Mama van Dijk