Daar is ze, onze dochter word geboren, waarna we luidkeels worden begroet

“We koesteren het bijzondere moment waarop we vervolgens in ontlading, verwondering en dankbaarheid elkaar aankijken.” Met enorme vaart schoot dochterlief de wijde wereld in. En prompt barst daar de roze wolk los. Daar is ze dan, onze dochter, Fleur (Feline Laurène)! Luidkeels worden we begroet. Na de eerste ontlading kijken we verwonderd met ogen die zich steeds opnieuw vullen naar ons prachtige meisje en naar elkaar. Er zijn geen woorden voor..

Het eerste intieme momentje

Al snel aanschouwen we haar natuurlijke zoektocht naar de tepel. Bevallen maakt dorstig zullen we maar zeggen. Wat een mooi gezicht. Het schijnt zelfs zo te wezen dat een baby uit zichzelf naar de tepel kan ‘kruipen’ als je het op je buik laat liggen een bijzonder tafereel waar wij ons overigens maar niet aan wilde wagen. Aangezien het personeel het ineens erg druk had op de andere verloskamers legde ik haar voor het eerst zelf aan. Daar lagen we dan. Nog maar net mocht ik opnieuw mama worden en nu al mocht ik genieten van dat eerste intieme (voedings)moment. Enigszins verbaasd kijkt de gyn. me aan als zij ontdekt dat dochterlief al in rust geniet van haar eerste voedingsmoment na een heftig laatste uurtje dat zij heeft moeten doorstaan.

De drang naar schone billen en witte lakens

Door de drukte van het moment is het helaas niet mogelijk om dochterlief en mij snel in een schoon bed te helpen, laat staan op te frissen of aan te kleden. Uiteindelijk wachten we zo’n 3 uur voor we worden geholpen. Natuurlijk kunnen wij ons geluk niet op maar na een paar uur in mijn beval bed te hebben gelegen voel ik toch wel een heel heftige drang naar schone billen en witte lakens. Na enkele keren de belknop te hebben ingedrukt geniet ik even later dus toch van een overheerlijke douche, zie ik wederom voor het eerst een buik die als een pudding in elkaar is gestort  -en ben ik maar wat trots op mijn lijf met die zojuist geleverde prestatie-. Ietwat duizelig waggel ik terug naar de rolstoel die klaar staat om te vertrekken richting de kraamafdeling, zien we hoe dochterlief haar controles met vlag en wimpel doorstaat en pakken we de laatste spullen in om de gang in gereden te worden.

Geluk

Daar zit ik dan. mijn grote glimlach doet bijna zeer in mijn kaken. Twee armen omringen een warm, klein prinsesje, het geluid van haar diep doordringende huiltje laat omstanders weten dat ze er is. Als een beroemde ster rijden we door de gang terwijl we zorgen voor de nodige omgedraaide nekken, aaah’s en oooh’s. Eindelijk ze is er!