Papa’s en poepluiers. Vandaag neem ik Frans Bauer als voorbeeld, oké van z’n muziek moet je houden.. maar lachen kan hij zeker. Ik keek dan ook graag naar zijn programma viva la Frans, jullie vast bekend. Op een gegeven moment ging het in dat programma over, jawel; “Poepluiers”. Daar biechtte hij op dat hij in zijn hele leven maar 2 keer een poepluier had verschoond. Waarop ik vervolgens dacht; als hij ’t kan, kan ik het ook! Maar vooruit, met een score van slechts 2 luiers had hij al gewonnen -bij Naomi heb ik mezelf echt wel eens opgeofferd- maar toch.
Ik val -heus- niet in de catergorie van overdreven miepert. Al kan ik me wel kapot ergeren aan mensen (met teveel geld) die zo nodig uit de stad op het platteland hun veel te grote huis laten bouwen om vervolgens te klagen over de boeren buurman en zijn ecologische geuren. Maar poepluiers…poooh de lucht die daarbij vrij komt is gevaarlijker dan kernenergie. -heus geen miepert, ik hoor je denken-
Score
Ik moet zeggen dat het niet tegenvalt, mijn score, ik houd hem graag laag. De eerste weken is het toch een paar keer gebeurt dat ik er -met enig uitgeoefende druk- niet onderuit kon komen maar daarna…. Ik laat Mama van Dijk er graag voor opdraaien, en dat gaat goed tot op heden. Gelukkig maar, want zelfs als mama het doet, ontwijk ik graag die gruwel van een luchtstroom die me bloot stelt aan de kans tegen de vlakte te gaan. Angstvallig kijk ik naar ons mooie witte plafond, straks springen de kringen erin..
Maar, maak je niet druk hoor, mocht er nood aan de man zijn, en er is (lees: echt echt echt) niemand anders te vinden zal ik zeker die poepluier van mijn meisjes verschonen. De liefde voor deze prinsesjes is zoveel malen groter dan de angst om flauw te vallen..
Zeg papa’s… wie van jullie heeft een betere score als Frans?
Papa van Dijk
No Comments