MAMA.lijnt vijf maanden verder

Er is niets zo vreselijk als stilstaan, vind ik dan. Ik verloor tien kilo en schrijf erover in deze rubriek MAMA.lijnt, wauw, fijn!  Natuurlijk, zeker! Maar er moesten er zeker nog 6 af. 6 flinke pakken suiker dus, hoe kon ik stilstaan. At ik teveel, te weinig? Kwam het door de afgelebberde haribo’s die ik door mijn peuter nu en dan in de mond geworpen kreeg? Of door dat snoepje dat ik stiekem weggriste, iets te vaak misschien? Die chocoladepoeder die ik door de koolhydraat arme yoghurt strooide of mijn zoetstofgebruik? Ik sta stil, en ja daar kon ik toch zeker wat aan doen..

Terwijl ik ondertussen 4 keer per week train waarvan twee hardlooprondjes en twee keer een sessie bootcamp in de week, merk ik toch dat ik stilsta. Maar was daar echt iets aan te doen? Het antwoord is duidelijk. Ja! Met dat ik mijn lijf vier keer in de week een soort van laat afbeulen, merk ik ook dat het gevoel van gunnen iets te vaak naar boven komt. Alsof ik naast dochterlief ook een zakje haribo had verdiend, twee frikandellen speciaal niet af te slaan waren en de verrukkelijke vette pannenkoek van een dag later eveneens. Zo kwamen die laatste kilo’s er nooit af.

Om de laatste stap te zetten moet ik nog even streng zijn. Ja, ik kon weer in mijn motorpak. Hetgeen ik mezelf overigens al een jaar eerder had beloofd. Maar dat ging natuurlijk niet. Mijn lijf groeide weer, baby no. 2 diende zich aan, en mijn gezonde leefstijl rende weer mijlenver bij me vandaan. Ik wist afgelopen maart het roer om te gooien, begon fanatiek te sporten en vond daarin een heerlijke uitlaatklep. Even niet te hoeven zorgen, even geen mama hoeven zijn!

Zo, bereikte ik na maanden mijn eerste doel van – tien kilo. En nu moest ik slechts doorpakken. Het is nog geen tijd voor frikandellen en een vette pannenkoek. Straks, misschien later, voor af en toe. Maar voor nu moet ik nog even door. Zoals je kon lezen schreef ik me met een aantal fanatiekelingen van de sportclub in voor mijn eerste hardloopwedstrijd. Een stok achter de deur voor een goed resultaat. Vandaag loop ik hem. Stilstaan is geen optie. Opgeven eveneens. En eigenlijk, lijkt die wedstrijd soms wel een beetje op het moederschap.

Einde van dit jaar moeten de overige 6 kilo’s verdwenen zijn. Een mooie eindsprint in het verschiet. Terwijl jij vanavond rond de klok van 18 uur een vette zaterdagse hap naar binnen werkt klinkt er in mijn oren het startsein van mijn allereerste deelname aan een hardloopevenement. Eerlijk, ik weet niet hoe ik in vredesnaam die finish zal bereiken, overigens ook niet hoe ik na afloop de hamburgerkraam kan ontwijken. Men, wat heb ik die verdiend. Grapje. We gaan ervoor! Mijn persoonlijke startnummer liet ik bedrukken met de naam “Mama” erop. Omdat deze mama, met tijgerstrepen, flubberbuik, zwembandjes en kipfilets, zo apetrots is op wat ze nu al heeft bereikt. In het moederschap, mijn persoonlijke reis.

Vooruit 1 foto, op instagram van hoe afgepeigerd ik over de finish kom vanavond, na afloop, op Instagram.com/Mama van Dijk.
Volg, Be prepared. Wish me luck. 

-x- Mama van Dijk