Het is een druilerige dag. Je kijkt naar buiten terwijl de regen ondertussen uit de dakgoten klotst. Je besluit je eigen meubilair een middagje rust te gunnen en energievolle koters na hun middagslaap in de stemming te krijgen met slechts één zin. “We gaan naar de speeltuin”. Dochterlief die de regen allang had gezien antwoord laconiek.. “uhhh, de glijbaan niet nat?” De binnenspeeltuin lieverd.
Op weg naar het speelparadijs
Terwijl we een tas met het hoognodige vullen vervolgen we onze weg richting speelparadijs, 20 minuten verderop. Eenmaal op de parkeerplaats blijkt onze duowagen ,die vaak parmantig in onze gigantische kofferbak staat opgesteld, nu niet meegekomen. *Shit* Manlief, allergisch voor krijsende baby’s vervolgd zijn weg terug naar huis om hem alsnog op te halen. Daar sta ik dan, mijn tien maanden oude baby tegen mijn heup gedrukt, mijn laaiend enthousiaste peuter aan de andere kant.
Eenmaal binnen vraag ik me af of ik niet liever buiten in de plassen was gaan springen terwijl een benauwde zweetlucht me begroet. Rode bezweten koters vliegen elkaar als wilde stieren achteraan. Op het moment dat ik een lege tafel in het vizier krijg en mijn kinderen die kant op loos word er een draai gegeven aan de volumeknop van de achtergrondmuziek en stroomt het podium vol dansende en gillende kinderen. het geluid niet om aan te horen. Een prachtig gezicht. Dat dan weer wel.
Acrobatische moves
Ik neem plaats naast de eerste de beste trampoline waar peuterlief uitbundig haar best doet de meest acrobatische moves te tonen. Terwijl ik mijn jengelige baby tegen me aanhoud ,die intussen haar extra powernap van de middag zou kunnen gebruiken, word het ineens warm in mijn nek. Tot mijn grote verbazing zie ik mijn geliefde outfit oranje kleuren. In slechts 1 move wist zij een persoonlijke touch te geven aan mijn lichaamsgeur. Terwijl ik manlief op afstand dringend verzoek een nieuwe outfit mee te nemen van huis probeer ik te overleven in het felgekleurde krijspaleis. Wat een schik!
Of eerlijk
Niet veel later is ons gezinnetje weer verenigd, valt jongste dochter moe maar voldaan in slaap in de wagen en gaat peuterlief één op één met papa of mama op stap. We jumpen in de ballenbak, glijden van reusachtige glijbanen, fietsen, klimmen, klauteren, vallen en opstaan, drinken roze Fristi en dansen op de muziek. Of eerlijk; slaat nietsvermoedend ander kindje, krijgt 4 ballen tegen haar gezicht, gooit 2 ballen terug, plast in haar broek, gooit Fristi over de vloer, schreeuwt het uit, springt tot ze er bij neer valt, en verlaat ernstig bezweet de speeltuin.
Met een rode gloed op de wangen verlaten we het krijspaleis, dat stiekem natuurlijk ook gewoon een heerlijk speelparadijsje is.
Met wifi, het geluid van heerlijke kinderen en de geur van goede koffie.
Doen we vaker…
Bezoek jij graag zo’n overdekte binnenspeeltuin?
-x- Mama van Dijk
No Comments