Als kookkunsten niet worden gewaardeerd

Je kent het vermoedelijk wel. Uren ben je aan het werk, je haalt de kindjes op bij de oppas en na de focus op een prima avondmaaltijd wordt er géén hap gegeten.! “Bah. Ik.Hoef.Dit.Niet.” en daar moet je het dan mee doen. Zit je dan, de gefrustreerde moeder uit te hangen! Welkom in het moederschap! Waar ook met korreltjes zout mag worden gestrooid. 

Werkdag

Het is een drukke werkdag geweest. Het nadeel van thuiswerken is dat je tussendoor ook nog even de zaken in huis op orde wilt krijgen. Zo werkt dat in mijn ‘pauze’ tenminste. Na het een behalen van een aantal deadlines switch ik tussen de laptop en het schrobben van de wc en neem ik slechts een (klein) kijkje bij de meters was. Terwijl ik niet veel later weer vanachter mijn laptop het geluid van een zagende wasmachine hoor vraag ik mezelf stellig af hoelang dat ding het überhaupt nog zal volhouden..

Tijd om te gaan

Nu al 15.00! Ik sluit snel de boel af, haal de kindjes op en zet ze thuis voor een schermpje terwijl ik de mooiste bordjes op tafel zet en het eten bereid. Inclusief appelmoes vanavond en heerlijke vissticks. Ik kom al snel tot de ontdekking dat aan tafel mijn kookkunsten niet worden gewaardeerd. De jongste telg gooit haar worteltjes een meter verder op de grond terwijl de oudste spruit haar bordje wegschuift onder het mom; “Bah, lust ik niet.”

Pedagogisch probeer ik de boel nog te sussen. “Eet jij eerst een stukje wortel of een hapje van je visstick?” Haar handje gaat naar de visstick. Ik bedenk me dat dat een schrale troost zou zijn als ze die tenminste op eet. Verder als haar handje gaat hij alleen niet. Ondertussen neemt Fleur het gedrag van haar grote zus met enige onderdanigheid over terwijl ze roept “Bah!” Net voor haar bordje de tafel af word gebonjourd.

Lees ook; ” Let niet op de zooi. Vrouw vs. Moeder “

Daar ligt het dan terwijl ik gefrustreerd toekijk. Jongens!! Mama heeft toch niet voor niets zo staan zwoegen op het eten? Ik bericht oma met een “wat-hebben-ze-vandaag-allemaal-op?” en bedenk me dat het niets, maar dan ook niets zal uitmaken. We slaan een toetje over en teren vanavond op slechts een bekertje drinken voor het slapen gaan. Guess wat? Het scheelt ze niets. “Mijn buikje knort niet mama” zegt ze op haar meest bekakte toon terwijl ze schouderophalend van tafel loopt.

Zonde!

’s Avonds als de dames in bed liggen bekijk ik de bende, met enige schaamte gooi ik de niet aangetaste borden vol eten de container in. Zonde! Oke, een schouderklopje was vanavond echt niet nodig geweest. Slechts een paar happen die moeiteloos naar binnen zouden gaan was voldoende geweest. Na een half uur wortels en platgestampte erwten krabben plof ik op de bank. Morgen weer een nieuwe dag.

Het leven van een mama gaat niet altijd over rozen..

Of nouja, zou manlief de lege vaas op tafel al hebben gespot?

-x- Mama van Dijk