Nayomi neemt je vandaag opnieuw mee in haar persoonlijke reis naar het moederschap. Een reis met pieken en dalen. Een reis voor die grote wens. De wens om op een dag mama te zijn..
Lees hier ook: “Deel 4 – De weg naar adoptie”
Een bijzondere blogpost met een krachtig vertrouwen.
De Raad
De vorige keer deelde ik met jullie dat we op 13 april 2018 een aanvullend gesprek zouden hebben met onze raadmedewerkster bij de Raad voor de Kinderbescherming. Inmiddels is het begin mei en de hoogste tijd om jullie bij te praten over ons gesprek. Eindelijk was het dan zover vrijdag 13 april togen Gerard en ik in de ochtend naar Arnhem voor het aanvullende gesprek, net als de andere keren dat we daar heen reden had ik weer gezonde spanning in mijn buik. Hoe zou het gesprek gaan? Zouden we de aanvullingen in ons rapport opgenomen krijgen? Enkele gedachten die deze ochtend door mijn hoofd spookten. Gelukkig ben ik getrouwd met een nuchtere man die ook deze ochtend minder last van spanning had dan ik en die me dan helpt om het positief in te zien.
Special Needs
We arriveerden ruim op tijd bij het kantoor van de Raad en mochten even plaatsnemen in de wachtkamer. En toen was het zover, het gesprek over onze wens om twee of drie aanvullende special needs in ons rapport op te nemen. Het gesprek begon met onze uitleg waarom we deze twee of drie special needs graag in ons rapport zouden willen opnemen. Zoals ik al eerder heb geschreven zijn deze nodig in ons rapport zodat we in aanmerking komen om ons dossier naar het land te sturen van onze keuze. Binnenkort hoop ik dat ik kan vertellen aan jullie voor welk land wij gekozen hebben. Een voor een hebben we de drie special needs besproken die wij graag opgenomen zouden zien in ons rapport.
Ik voelde de spanning wegvloeien.
Al gauw kwamen we samen met de raadmedewerkster tot de conclusie dat een van de special needs af gaat vallen omdat daarvan de risico’s en gevolgen op langere termijn minder goed te overzien zijn en het een onzekere factor is en zal blijven niet alleen in ons leven maar ook in dat van ons kindje. Het voelde voor mij als een opluchting dat deze special need definitief niet opgenomen gaat worden in ons rapport omdat ik/wij daar zelf ook over twijfelden. Het voelde fijn en goed om dit zo in alle openheid te bespreken met onze raadmedewerkster. Over de andere twee special needs waren we het al snel eens en zouden, als de gedragsdeskundige ook akkoord was, opgenomen mogen worden in ons rapport. Wat een opluchting, ik voelde de spanning wegvloeien!
Opgelucht en dankbaar
We spraken af dat ze Gerard zou bellen als ze ons rapport had besproken met de gedragsdeskundige en we het telefonisch konden doornemen voordat het opnieuw verstuurd zou worden naar de Centrale Autoriteiten. Opgelucht en dankbaar reden we weer terug naar Hattem waar we het nieuws deelden met m’n ouders die erg blij voor ons waren. Ook in de familie app werd positief gereageerd. Fijn om zo ook steun te voelen bij onze naaste omgeving.
Valencia
Inmiddels werd het tijd om er even tussenuit te gaan. Terwijl we in Valencia waren ging Gerards telefoon, omdat we op stap waren hadden we hem niet gehoord. Gelukkig had onze raadmedewerkster de voicemail ingesproken met het verzoek of we haar terug wilden bellen. Dit was op dinsdag 17 april 2018 en ze bracht ons heel goed nieuws, ze had de aanvullingen besproken met de gedragsdeskundige en zij ging ook akkoord met de aanvullingen in het rapport! Telefonisch hebben we de wijzigingen besproken en zij vertelde ons dat het rapport de volgende dag verstuurd zou worden naar de centrale autoriteit in Den Haag zodat zij opnieuw de beginseltoestemming kunnen gaan afgeven.
Met kleine stapjes
Wat een opluchting, we zijn weer een klein stapje verder. Tegelijkertijd kregen we een mail van onze contactpersoon bij Wereldkinderen of er al vorderingen waren. We konden haar dus terug mailen dat ons rapport opnieuw bij de Centrale Autoriteiten in den Haag ligt en we hebben haar gevraagd wat nu de vervolgstappen zijn. Al gauw kregen we een reactie terug dat zodra zij het rapport in haar bezit heeft en het voldoet aan de eisen voor het land dan krijgen we een uitnodiging voor de intake. Je begrijpt wel dat we die avond lekker uit eten zijn gegaan en het samen even gevierd hebben dat we weer een kleine stap verder zijn.
En nu is het opnieuw afwachten. Ik kijk weer elke dag of de post onze vernieuwde beginseltoestemming heeft meegenomen maar tot op heden is er nog geen nieuws. Ik hoop dat ik jullie de volgende keer meer kan vertellen over het land en de lang verwachte intake bij Wereldkinderen.
Steeds iets dichterbij
Met kleine stapjes
twee vooruit, soms eentje terug
Met kleine stapjes
ook al wil ik graag zo snel en vlug
Met kleine stapjes
breng het jou steeds iets meer naar mij.
Met al die kleine stapjes
kom ik steeds iets dichterbij
– Mama van Dijk –
Meer lezen over de persoonlijke reis van Nayomi en Gerard? Lees het hier.
-x- Mama van Dijk
No Comments