De vraag van de verloskundige tijdens mijn eerste kraamweek zorgt die morgen voor een blos op mijn wangen. Wat dacht je dan? Dat ik met mijn ontplofte onderkant ooit weer bij zinnen kom en na wil denken over een tweede? Ik start zodra het mag beantwoord ik haar vriendelijk..
Dat ik en mijn anticonceptie kennelijk minder goed op elkaar in waren gespeeld bleek wel een ruim jaartje later toen ik opnieuw een positieve test in handen had. uhh.. Wauw!
Na de geboorte van onze jongste ging ik anders (lees: drastischer) nadenken over anticonceptie. Mijn gezin voelde voor nu compleet met twee prachtige meisjes. Ik wilde iets dat ik me zekerheid gaf en ook een beetje gemak. Ik struinde een tijdje over het internet, las verhalen en won overal wat informatie in.
Doktersbezoek
Uiteindelijk maakte ik een afspraak bij de huisarts voor duidelijke uitleg in de wereld van anticonceptie en mijn vragen rondom de markt van spiralen. Het idee dat er iets in mij zou worden geplaatst deed me lichtelijk duizelen. En in “beval toestand” is het toch anders om in de beugels te hangen van een professional dan op een doodgewone dag. Ze stellen me gerust, het zou een easy-peasy korte ingreep zijn en de pijn zou alles meevallen. Pluspunt: zo’n 5 jaar lang bescherming.
Koperspiraal of Mirena hormoonspiraal
Ik ging naar huis om na te denken over de keuze tussen de koperspiraal en de mirena spiraal en hoorde ondertussen verhalen over ongeplande tweelingzwangerschappen dwars door/langs de spiraal op/heen en lees nog meer van dat soort cowboy verhalen. Niet helemaal handig om te lezen natuurlijk. Maar het kan, de kans is immers 0.01?!
Uiteindelijk ga ik voor de mirena spiraal, alhoewel ik eerst de keuze wilde maken voor de koperspiraal (want, geen hormonen!) is de kans dat daar een bevruchting plaatsvind die uiteindelijk toch word afgestoten groter. Iets wat de mirena spiraal vrijwel altijd voorkomt. Ik laat me inlichten rondom plaatsing en houdbaarheid, voor en nadelen en besluit er een paar weken later voor te gaan.
Met klotsende oksels van de spanning en een meterslange spiraal onder de arm (ja, je mag hem eerst even kopen bij de apotheek voor 16 tientjes) kom ik aan in de dokterspraktijk. Vind je het spannend? vraagt mijn uiterst vriendelijke vrouwelijke huisarts lachend. Al wekenlang zag ze me kopje onder gaan in de zee van tranen van onze newborn. Ja, beantwoord ik haar. Lees gerust: Ik vond het doodeng omdat ik totaal niet wist wat ik nu zou gaan voelen, 12 weken na mijn natuurlijke bevalling. En dus lig ik enigszins krampachtig tot ze zegt; “Dat was hem al!. “Dat was hem al? Klaar? Héh?” vraag ik opgewekt.
Lees ook: “Als mama’s armen niet troosten”
Ik vervolg mijn weg naar de balie met een roze gloed op mijn wangen en een ietwat raar loopje. (whaaa, dat laatste is een grapje natuurlijk). Of ik blij ben met de keuze die ik maakte? Ik vertel je morgen hoe het traject na de plaatsing verliep…
Pssst: Anticonceptie, geen taboe!
-x- Mama van Dijk
Dit is mijn persoonlijke verhaal, zit je met medische vragen? Raadpleeg ten alle tijden je huisarts.
No Comments