Noem het materialistisch of..

Sorry Manlief? Noem je mij zo? Materialistisch? Met betraande wangen en rode ogen sta ik voor manlief die zich van geen kwaad bewust is. Wat boeit zo’n stomme wagen nou? grapt hij er volkomen nuchter uit. Stomme-wagen? Ho even! Gefrustreerd loop ik weg. Ik ga staan, pal voor de “stomme wagen” als ik er met schokkerige stem uit weet te krijgen;

Materialistisch of emotionele muts

..Deze wagen staat voor geluk. Voor de schok die de verassing van onze jongste Fleur met zich mee bracht. Het geluk en prille dromen over hoe het zou zijn. Deze wagen heeft me redding gebracht als de dreumes vocht tegen haar slaap en mijn pasgeboren baby dagen, nachtenlang aan één stuk gilde. Dát. Deze wagen bracht me overal toen jij er niet kon zijn en ik handen tekort kwam. Toen ik niet meer kon maar doorging..

“Tuurlijk, dat weet ik ook wel. Maar dat zit toch niet in die wagen? Dat zit in je hart.”

We knuffelen.

Mijn baby werd peuter

Het word tijd om afscheid te nemen van een fase die geweest is. Mijn baby was dreumes geworden en al bijna een peuter. We zouden er iemand anders zo gelukkig mee kunnen maken en trots tegelijk. Onze hal stond inmiddels vol met een rits zittingen. Keuze genoeg. Maar al maanden stond deze stil. Hij hoorde erbij net zoals onze jongste dochter. Maar de baby was niet meer en mijn hoofd en hart strookten even niet samen. Kwamen de laatste weken even niet meer overeen.

Nee, van een materialist geen sprake. Mijn moederhart moet gewoon heel even plaats maken voor een nieuwe herinnering. Mijn baby werd dreumes en (bijna) peuter bovendien.

En dat is goed. Meer dan goed. Maar afscheid nemen van die tijd doet ook een heel klein beetje pijn.

De eerste kijkers

Die middag belandde hij op Marktplaats. Nee niet manlief, maar mijn geliefde duo wagen. Waar direct een stroom van berichten mijn inbox vulden. Ik bericht een vriendin. “Heb de kijkers gezegd dat ik nu druk ben en ze na het weekend pas mogen kijken. Helemaal niet druk. Moet gewoon even wennen. Huilen dit.” De eerste kijker weet ik snel af te wimpelen? Ja, je hebt gelijk, best groot in je kofferbak zeg! Even verder kijken? Prima! Ik heb geen haast…

Tot ziens, Dag hoor..

-x-
Mama van Dijk, Emotionele muts,
getrouwd met de Papa van Dijk, ’s werelds nuchtere boer.
Geloof mij, leukste stel ever.