Onvoorwaardelijk omzien

Deze week staat alles achter de schermen stil. De website wordt even  niet aangevuld met nieuwe artikelen en ook de niet-zakelijke dingen liggen op zijn gat. Huize van Dijk is geveild door een griep. En dat gaf nieuwe inzichten..

Mijn ogen zien haar schitteren

Terwijl ik rillend achter in mijn keel bij elke slik twee opgezette ballen (lees: amandelen) opzij duw lig ik zo comfortabel als mogelijk op de bank. Mijn dochter was deze middag van 40 graden heel even naar koortsvrij gezakt en dartelt in een opleving door de kamer. Lang leve de zetpil. Mijn ogen zien haar schitteren in het licht. Haar roze wangen lijken nog iets roder bij haar blonde wilde haartjes die langs haar snoetje vallen. Ik voel zoveel liefde voor haar.

Gebrokenheid

Deze week staat in het teken van kindermishandeling en of ik het wilde of niet, de afgelopen weken werd ik meermaals via diverse kanalen met de neus op de feiten gedrukt. Zoveel duizenden klappen vallen er. Zoveel kinderen in ons land zijn van dichtbij betrokken in een wereld vol geweld. Zou iemand ze zien? Zouden liefdevolle ogen de zijne begroeten? Zou zij de warmte van moederliefde kennen bij ziekte? De knuffel uit het niets? De onbezorgde dans door de woonkamer. De kus voor het slapen gaan?

We leven in een wereld vol afschuwelijke keerzijdes en terwijl mijn ogen mijn vrolijke meisje ziet dartelen door de woonkamer dwaal ik af naar die wanhopige moeder. De rusteloze, beangstigende vader. De pijn die schuilgaat, de striemen die nog jaren later gedragen worden, de littekens in het hart. De angst, de wanhoop, de pijn, de gebrokenheid. Als je dat laat doordringen dan is het vandaag inderdaad zwarte vrijdag.

Een gevulde tafel

In deze dagen, lopend tussen een warme bank en een meesterlijk bed, vraag ik me stilletjes af wat ik kan doen voor een ander. “Zouden wij niet veel meer liefde in petto hebben dan we nu uitdelen?” blijft het vragen in mijn hoofd. Zou onze tafel niet op een dag gevuld mogen worden met meer kinderhandjes en vieze snoetjes? Ik leg de vraag die middag met open handen bij Hem neer als mijn hart blijft herhalen; ..met kinderen die wellicht niet geweven werden in mijn moederschoot maar gevormd werden door dezelfde Vader..

Lief kind, ik wens je Liefde. 

PS: Onvoorwaardelijk omzien naar elkaar, ga met die woorden op weg vandaag! Zegen!

-x- Mama van Dijk