Moederdag, het is alweer even geleden nietwaar? Voor het eerst in jaren ben ik regelmatig gewezen op die dag en dat had een reden. Een reden die alles te maken had met Papa van Dijk en twee wielen..
In dit blogartikel van Papa van Dijk las je daar al uitgebreid over. Mét enkele tranen van het lachen, dat dan weer wel. Hij gaf me dit jaar voor moederdag een motorrijles cadeau. Alles goed en wel, ik was blij dat de rijschool voorlopig vrij vol zat maar dat blijft even tussen ons.
Na de 39e herinnering van manlief besloot ik de afspraak dan toch vast te zetten. En dus een kleine mededeling voor een ieder die zich rondom Ede bevind op 1 december (ook al durven ze mij heus het parkeervak niet af te laten gaan) wees op je hoede! Echt.
Waarom?
Waarom in vredesnaam. Ook mijn vraag. Vraag het manlief? Nee, heus, het lijkt me echt wel een soort overweldigend gevoel van vrijheid hebben wanneer je zo’n machine kunt beheersen. Maar praktisch gezien zeer onaantrekkelijk als moeder van twee peuters. Hoe dan? Ik zie mezelf niet voor mijn lol net als manlief’s jaarlijks gebruik een tentje op een motorfiets knuppen en richting een boerencamping in Luxemburg vertrekken. Ik moet er zelfs niet aan denken. Stop mij als moeder liever 3 dagen in een warm klooster. Rust!
Samen is natuurlijk altijd leuker. Ik begrijp de liefde van manlief volkomen en zit dan ook tijdens datenight’s in zomerse temperaturen met liefde ,achter zijn rug verscholen uit de wind, mee te genieten van een tochtje door de buitenlucht. Mijn armen om zijn woestaantrekkelijke (bier)buik geslagen met voeten die rusten op de stepjes terwijl ik me elke bocht afvraag of het nou de bedoeling was om mee te hangen of stug rechtop te blijven zitten.
Woestaantrekkelijk uitzicht
Maar echt, er was eens iemand met een droom. Twee tortelduifjes, twee motoren, een berg vrijheid en een woestaantrekkelijk uitzicht. Ondertussen vraag ik me toch af of dat echt wel zo aantrekkelijk is, Mama van Dijk op wielen.
..Of bedoelde hij de route 66?
Durf jij?
-x- Mama van Dijk
No Comments