Ze bleek geen superheld

Ik kijk enigszins verontrust vanaf de keuken de kamer in die met slechts een enkele stap in onze woning naadloos aan elkaar zijn verbonden. Meisjes, please kappen nou! snauw ik ze toe.

Ze bleek geen superheld

Lieve meisjes,

Ik zou hier dolgraag willen schrijven hoe perfect het er hier altijd aan toe gaat. Hoe mama non-stop en liefdevol gebogen hangt rondom een ontstane ruzie. En dezelfde die 5 seconden later wederom ontstaat weet om te buigen tot iets positiefs. Hoe ze jullie onmogelijke driftbuien met kalmte sust. Hoe ze haar stem weet te beheersen. Haar rust bewaard. Altijd. Moeiteloos.

Inmiddels weten jullie beter, mama is of was geen superheld. Kon af en toe ook snauwend uit de hoek komen. Met haar vingertje wijzen en zich om de 123e ruzie van de ochtend omvormen tot een verkapte variant van cruella. Je weet wel. Terwijl ik op een rustige morgen de afwasmachine leeghaal lezen jullie mij de les. En dat lieve meisjes, was exact wat ik die morgen nodig had.

Kopieergedrag

Op slechts enkele stappen verwijderd van de afwasmachine zie ik hoe jullie elkaar afsnauwen. Hoe het welles en nietes spel overgaat in een rake klap. Hoe jullie vervolgens mijn kennelijk bekende wijzende vingertje meenemen in jullie ruzie en het tellen tot drie uiteindelijk leidt tot een time out. Het lijkt een pittig toneelspel die ik jullie bijna moeiteloos zie opvoeren. Ik zie hoe jullie stemmen niet worden beheerst. Hoe de kalmte niet wordt bewaard. En dat lieve meisjes, maakt die morgen indruk. Hadden ze mij zo gezien?

Mama was dan geen superheld maar wél jullie voorbeeld. Ook als ik moe was. Uitgeput. Of gefrustreerd. Mijn houding zou het jouwe worden omdat jullie moeiteloos kopiëren wat jullie zien in mij als moeder en de wereld om je heen.

Een rake bemoediging

Lieve mama’s,

Waar je mee om gaat, daar word je mee besmet. We kennen het gezegde wel. Maar echt, jullie liefde spreid zich uit als een grote olievlek op de aarde als we Zijn liefde uitleven naar onze kinderen. Omdat zij hetzelfde zullen doen, omdat jij, wij, hun ongecensureerde voorbeelden zijn! De laatste weken ben ik niet altijd de mama voor mijn kindjes geweest die ik graag wilde zijn. Ziekte en slapeloze nachten deden zijn intrede en zette een kort lontje op de voorgrond, in de plek van liefde en geduld. Misschien herken je dat. Ik leek in de verste verte niet op Jezus, mijn grote voorbeeld. En juist dat was het punt waarop ik wist dat er iets mis ging.

Was ik te weinig bezig met Hem? Een ding is duidelijk, als ik verzuim in mijn contact met mijn Hemelse papa, ga ik minder kopiëren van Hem, van Zijn Vaderliefde. En dus betekende dat maar één ding of eigenlijk twee. Af en toe een momentje extra voor mezelf, in stilte. En een beetje minder van de rest.

Ik laat een traan over mijn wangen lopen terwijl mijn hoofd die middag rust op mijn handen. Het moederschap kent zijn welbekende ups en down’s. Een herkenbare strijd die wellicht ook in jouw leven voelbaar is. Je bent geen superheld. En weetje lieve mama? Die hoef je ook niet te zijn. Waar jij ook staat op de weg van het moederschap, het pad van jouw persoonlijke leven, in ups of downs, richt je hoofd omhoog en strek je armen uit zodat je het kunt zingen;

You’re a good, good Father. It’s who You are. And I’m loved by You. It’s who I am.

Met open armen

Mag dat ook jouw intens gebed zijn voor vandaag.
Heer, help mij Uw onuitputtelijke liefde te kopiëren zodat mijn kind(eren) hetzelfde zullen doen..

En ontstaan er dan superhelden? Nee.
Er ontstaan mama’s die in totale overgave, in driftbuien, fases of een flinke portie wallen, de woorden van Nehemia 8:10 steeds opnieuw horen fluisteren in het hart

“..de vreugde van Hem is mijn kracht”

Lijk jij op Hem vandaag?

#spreadlove

-x- Mama van Dijk