In de meivakantie naar de Julianatoren

Het is nog vroeg wanneer er een stuiterend kleutermeisje naast ons bed staat. Vandaag gaan we naar de Julianatoren! weet ze ons te herinneren. Niet veel eerder meldde ook haar kleinere zusje zich. Enorme hoestbuien hielden haar al dagen bezig, met name ’s nachts. Bezweet met rode wangen en verhoging hangt ze op mijn schouder. We kijken elkaar aan; Zullen we wel?!

Redder in nood

Wat moeten we zonder oma. Wanneer ze in de vroegte bericht hoe het met Fleur gaat vertellen we haar dat we twijfelen aan ons gezinsuitje. Niet veel later staat ze op de stoep. Of Fleur dan niet beter een dagje bij haar kon spelen? We lieten de keuze aan de jongste telg zelf. Eentje die hangend op de schouder van oma de keuze makkelijk gemaakt was. En dus neemt oma Fleur mee en maken wij ons klaar om op pad te gaan. Een uitje één op één met onze oudste dochter. Wat een feest!

Lees hier meer: “De leukste budgetvriendelijke dagjes uit”

Één op één

Er zou naast gezinstijd in onze opvoeding ook veel één op één tijd zijn, veel, zo zei ik altijd. Iets waar beide dochters altijd zo enorm van opbloeien. En toch, de laatste tijd was het er niet van gekomen. Het was al fijn als we heel even met z’n viertjes waren. Dat wilden we de afgelopen maanden vooral samen beleven. En dus schoot het erbij in, die pure quality-tijd

Dat er die bewuste zaterdag toch onverwachts zo’n dagje was, dat was geweldig. Och, wat zoog dit meiske alle aandacht eens even op van papa en mama tegelijk. Één op één, of eigenlijk twee. Wat was het een feestje zo’n dagje uit met z’n 3. En de jongste telg? Die werd in de watten gelegd door oma.

De hoge hoed

We hadden de eer als bloggers/pers uitgenodigd te zijn bij de opening van de allernieuwste attractie in de Julianatoren genaamd de hoge hoed. Een vrije val aan het begin van het park, eentje voor de echte durfal. Een toffe aanwinst voor het park. Voor onze peuter en kleuter overigens nog een tikje te heavy. Je zag in de stories op instagram de post’s al voorbij komen. Het was genieten.

Inmiddels heeft de Julianatoren voor elke leeftijd wat wils en wat ik zo fantastisch vind is dat het niet té groot is. Het voelt zo heerlijk gemoedelijk en tegelijk is toch het aanbod groot, gevarieerd. De wisselende thema’s maken dat gevoel compleet. Met een beetje omdenken stonden we ook nog eens vrijwel nergens in de rij ondanks de drukke zonnige zaterdag.

In welke attractie wil jij?

Zeg het maar lieverd, in welke attracties wil jij? En daar gingen we. Ze glom in het reuzenrad, genoot van kunstjes op de trampolines en de kriebels in het schommelschip, de treintjes en de botsauto’s, de olifantjes, ballonnen, en zoveel meer. En ergens verscholen in een overdekte speelhal verloor ze haar hart aan een simpel glijbaantje. Ik vind dat zo typerend, zo vreselijk typerend voor het tevredenheidsgevoel van een kind. Vlak voor vertrek eten we een ijsje met de vraag van de dag. ” In welke attractie zou je hee(eee)l graag nog eens gaan. “

“Zullen we dan nog heel even naar het glijbaantje?”

We kijken elkaar aan, manlief en ik, met eenzelfde glimlach terwijl een volgende vraag op onze lippen brand. Wat vond je het allerleukste van de dag?

“Het ijsje”

Kind van d’r moeder.

Maak jij tijd vrij voor één op één aandacht met je kinderen? Hoe geef je dat invulling? Op instagram kwamen de reacties al binnen. Leuk om hier ook jouw reactie te lezen!

-x- Mama van Dijk