Vandaag lees je het bijzondere verhaal van Marian. Ze is moeder en pleegmama tegelijk. Hield van haar werk, de deadlines en het drukke bestaan tot een burnout roet in het eten gooit. Marian vertelt: “Een moeder met passie werd gezocht en ik voelde me direct aangesproken.. want passie ja dat heb ik!Voor wat? Dat ga ik je vertellen vandaag op Mamavandijk.nl.”
Mama en Pleegmama in één
Zal me eerst voorstellen, ik ben Marian, 35 jaar jong, getrouwd met Harrie en mama van Jop hij is 4 jaar en pleegmama van Juul zij is 13 jaar.
Geboren en getogen in Zeeland en dus een echte Zeeuwse, opgegroeid in een ondernemers gezin. Als kind wilde ik graag verpleegkundige worden maar een spierziekte op 9 jarige leeftijd gooide roet in het eten, lang staan en veel spierkracht had ik niet dus ging ik op zoek naar een baan op kantoor.
Een spierziekte gooide roet in het eten
Een burnout
Een baan vond ik bij mijn vader in de zaak, 15 jaar werkte ik daar met passie en met plezier maar toen ik 1.5 jaar na de geboorte van Jop een zware burnout kreeg heb ik besloten om mijn baan volledig op te zeggen. Geen UWV, geen uitkering.. niets! Rust. Op zoek naar het verlangen van mijn hart want waar was het eigenlijk gebleven?
Ik kickte op deadlines nu geniet ik vooral van veel rust
Het zorgen voor anderen zit in mijn bloed, ik doe het graag en wordt er blij van maar toen ik 31 jaar was is mijn schildklier volledig verwijderd en dit maakt dat ik mijn leven moet plannen met veel rust, geen stress, geen druk!
Grappig weetje is dat ik dus altijd het best presteerde onder druk ( werkte op de logistieke planning) ik kickte op deadlines en dingen snel regelen maar nu geniet ik vooral van veel rust.
God in de stilte
Na een lange periode van herstel en therapie merk ik dat de burnout van 3 jaar geleden mijn leven echt positief heeft veranderd. Ik leerde veel over mijzelf ik heb God zo dichtbij ervaren tijdens mijn burnout, ondanks alle donkerte was God heel dichtbij en dat maakte die tijd heel bijzonder.. naar die tijd wil ik niet terug omdat het ook heel eenzaam was en ik niet voor Jop kon zorgen maar de stilte met God was zo waardevol.
Ik vond mijzelf en bovenal God in de stilte
Er moest iets helen in mijn hart, een periode moest afgesloten worden, de tijd van hard werken, niet goed zorgen voor mezelf, het veel te veel willen doen en lichamelijk daarin beperkt worden. Het maakte me gefrustreerd ik wilde immers een energieke, werkende moeder zijn!
Stop maar
Totdat God zei; “stop maar… het is genoeg. Zoek eerst het Koninkrijk van God en dan zal Ik je schenken wat je nodig hebt.” Dat heeft veel tijd gekost, tranen en geduld. Maar toen die rust er kwam toen bloeide er iets in mijn hart, toen kwam daar weer het verlangen om iets te kunnen doen voor een ander.
Juul kwam in ons gezin wonen, een meisje van 10 jaar die regelmatig al weekenden kwam maar waar we nu voor gingen zorgen om zo het biologische gezin te ontlasten. Via Timon is de pleegzorg geregeld en zijn wij pleeggezin geworden. Van te voren kan je niet goed inschatten wat het gaat doen met je gezin, met jou als mama want opeens heb je een tiener in huis waarvan je niet de ‘echte’ mama bent.
De investering in de ander
Je doet het er niet even bij maar het is de investering waard, waarom? Omdat ik geloof dat je iets mee kan geven, liefde, geloof, vertrouwen het is de basis van het leven. Het betekent voor mij handen en voeten geven aan mijn geloof, en dat is mijn passie, mijn verlangen geworden.
Helpen daar waar iemand het niet alleen kan, en nee ik kan niet de hele wereld helpen maar dat vraagt God ook niet, je mag een lichtje zijn voor mensen rondom je, voor de eenzame buurman, voor de zieke vriendin, voor wie er op je pad komt.
Een kind in ons gezin opnemen is een keuze waar mijn man en ik volledig achterstaan, het is niet altijd makkelijk zeker nu de puberteit zijn intrede heeft gedaan, maar toch, ik probeer iedere morgen op te staan en te vragen in gebed of mijn dag mag zijn met geduld, liefde en geloof.
( oh, I need this so, want soms he, dan ben ik niet zo geduldig en is mijn geloof ver te zoeken) Juist door goed voor mezelf te zorgen is het mogelijk om ook iets voor anderen te kunnen doen, ook al moet ik echt weleens nee zeggen dat mag ook daar voel ik me niet meer schuldig over.
Samenmetmar
In september 2018 startte ik mijn eigen bedrijf, SamenMetMar, ik wilde graag vrouwen coachen op het gebied van organizing, opruimen en een goede planning. En boven verwachting mocht ik vrij snel een aantal vrouwen coachen, maar na een aantal maanden begon er iets te veranderen. Ik haalde er geen energie uit, het werk slokte me op en ik besloot ermee te stoppen. BAM, gefaald dat was de eerste gedachte maar dat was het niet het was een goede beslissing omdat ik met mezelf een afspraak had gemaakt om iets te doen wat me energie gaf.
Bam, gefaald was mijn eerste gedachte
Hoe mooi het ook was om vrouwen te mogen helpen, en ze zo weer op weg te helpen, spijt gehad om ermee te stoppen heb ik niet. Ik wilde me meer gaan richten op onderneemsters om die te ondersteunen in hun werkzaamheden en zodoende begon ik daarmee, ontwikkelde een mooi idee samen met een onderneemster maar toch remde er iets in me en dat is dubbel want ik wordt wel enthousiast van ondernemen. Steeds kwam er in m’n hart, blijf maar dichtbij Mij, zoek het niet bij de mensen maar zoek het bij Mij.
De stilte opzoeken na een burnout
Het is een zoektocht naar wat de Heer met mijn leven wil, het is de stilte opzoeken en luisteren en bidden. Help op het moment vooral mensen praktisch, schrijf ik een boek, zorg ik voor Jop, Juul en het huishouden en kan ik er zo altijd voor ze zijn. Ik vind het fijn, ik heb dit leven nodig, een leven in rust.
Dit geef ik je mee..
Lieve mama’s, misschien voel je je als Martha, en ren je maar door, geen tijd om te zitten aan de voeten van Jezus, ik wens jou en mezelf tijd om net als Maria te luisteren naar wat Jezus zegt, je hoeft geen Maria te worden want je bent je unieke zelf. Martha kwam ook Thuis, omdat ze net als Maria Jezus lief had.
Liefs,
Marian
Wil je deze bijzondere vrouw volgen in het dagelijkse leven?
Followtip: @huisje.hil op instagram
1 Comment
Mooi!!
Ik zit zelf nu midden in een zware burn out en hoop over een poos ook terug te kunnen kijken op deze periode. Ik hoop dat het me wat gaat brengen en dat ik er krachtiger, dichter bij mezelf, uit kom. Dat zou alle ellende waard zijn.