Het is manlief die met oog op 21 juni jaarlijks gekscherend dezelfde grap weet uit te brengen. Gefeliciteerd met het zoveel jarig ballingschap, er volgt een grijns en een dikke knipoog. Op 21 juni vieren we ons jubileum van alweer (denkt even na) 7 jaar. Waar was de tijd gebleven!
Ik volg nog steeds van die heerlijke weddingfotografen, locaties en shops via social media. Het neemt me zo heerlijk mee terug in de tijd. Als ondernemer kom ik steeds meer in gesprek met andere ondernemers met ieder een eigen passie, zodoende kwam ik laatst in gesprek met de mannen die met passie deze Foam sticks bedrukken. Ik zie flitsende Foam sticks met bedrukte trouwteksten. Het brengt mij dan weer in een flits terug naar onze eigen trouwdag, bij de sfeer, de muziek, het gooien van mijn boeket. Had ik ooit kunnen denken hoe we 7 jaar later zouden terugkijken?
7 vette jaren
We verhuisden van ons kleine opgeknapte bakhuisje naar een ander bakhuis, gingen vervolgens een tijdje wonen bij mijn ouders om de bouw van onze nieuwbouwwoning af te wachten. We belandde uiteindelijk na deze 15 maanden overbrugging (5 maanden was de planning) in onze huidige woning waar we twee meisjes kregen om voor te zorgen (maar inmiddels waren er katten, konijnen, kippen en een hond de revue gepasseerd).
Terwijl ik dit blogje typ denk ik even aan het gesprek aan tafel met mijn oudste meisje; “7 vette jaren mam” had ze er uit gegooid terwijl ik mijn melk nog net wist binnen te houden. De nuchterheid had ze van haar vader. Dat was zeker. Het typeerde nu en dan zo heerlijk haar gedachtegang. Maar ze had gelijk, het waren 7 vet mooie jaren. Soms waren ze ook heel zwart, heel heftig of plots heel stil. Maar ze waren vet. Vet mooi vooral om nu samen op terug te kijken. Stiekem hoop ik dat er nog 70 van deze jaren komen met heel veel tijd voor elkaar bovendien.
Terugblik
7 jaar geleden stonden we in dat prachtige kasteel, vervoert in stijl met de witte Amerikaanse truck die met zijn symboliek tevens zo kenmerkend was en werd voor ons leven als chauffeursgezin. In die heerlijke boeren hoeve, samen met zoveel geliefden. Met een klein dansje, een sapje, een lach en een traan. Ik denk nog wel eens terug aan die heerlijke voorbereidingen voor die dag, aan die zoetsappige dingen als het uitzoeken van een jurk, het kiezen van de taart, het bezoeken van locaties. Maar ook aan het plotse faillissement van de locatie, de stress en de buikpijn ervan.
Vandaag de dag zou ik het iets anders hebben aangepakt. Zou ik de dansjes wat hebben vervroegd, de eindtijd iets hebben verlaat. Zou ik toch dat dansje met manlief willen instuderen terwijl mogelijk de gasten zouden zwaaien met van die flitsende wit bedrukte Foam sticks, zou ik de muziek nog wat harder hebben gezet en de ijstaart iets hebben verhoogd. Gewoon omdat het kan.
Zou ik misschien toch niet de modezaak van manlief hebben gemaild met mijn wensenlijstje of de.. Ach, als je terugkijkt zou je jaren later sommige details iets anders hebben aangepakt maar wat maakt het ook uit als de liefde telt?
7 vette jaren, ik kijk naar onze foto’s. Tsja, wat kon ik zeggen, we waren inderdaad wat veranderd. En toch, ik hoop dat er nog vele vet mooie jaren volgen. Samen, met geliefden, met elkaar.
Het is alweer bijna zover, 21 juni! Liefde telt!
Happy ballingschap van Dijk!
-x- Mama van Dijk
Mamablog Mamavandijk.nl werkt met liefde samen met gepassioneerde (kleine en grote) ondernemers. Zullen we elkaar sowieso wat vaker een liefdevolle shout out geven? Spread love.
No Comments