christelijke mamablogger, bemoediging, door mamablog mama van dijk

geloof

Het ultieme leven

“Ik weet het niet. Ja, ik heb alles wat mijn hartje begeerd maar of het ultiem is? Ik mis soms wel wat vrijheid. Ultiem. Het klinkt zo uitbundig perfect?” beantwoord ik die dag. Iets meer vrijheid zou lekker zijn. Ik bedoel als gezin, om toch dat jaartje rond te reizen zonder verplichtingen ofzo, dát. Om eens lekker uit die comfortzone te stappen en dromen te leven. Dat lijkt me best ultiem..

Hoe scoort het leven vandaag de dag?

Het is een week geleden wanneer het tussen twee vriendinnen gaat over ultiem geluk. Het ultieme leven leven. Doe jij dat? Het is een vraag die me dagen later nog steeds gedurende de dag met enige regelmaat bezighoudt. Mijn eerste reactie was een omweg op de vraag die werd gesteld. Ik beantwoord iets als; Een geweldig dankbaar leven yes, maar ultiem? Het klinkt zo overweldigend gelukzalig. En juist dat was het nou ook niet altijd..

Het leven dat we hebben is gelukzalig te noemen en ik wens me dan ook niets. Niets anders dan tijd als gezin. Meer tijd om elkaar te zien, om samen dromen achterna te gaan. Die leuke camper kopen, dat jaartje reizen tussendoor. Vrijheid. Maar zou het echt dat gevoel opleveren dat ik ervaar bij de benaming van een ultiem leven? Het is de vraag die ik mezelf afgelopen dagen vaker stel en hoe meer ik erover nadenk hoe scherper de vraag wordt. Het antwoord eveneens..

Het ultieme leven

Oog voor elkaar houden ook wanneer onze ogen niet op elkaar zijn gericht.

Het leven hier en nu bleek helemaal niet altijd gelukzalig. Bleek zo vaak verre weg van perfect. Het nieuws binnenlands geeft je tegenwoordig gedurig kippenvel om nog niet eens te spreken van alle ellende buiten onze landsgrenzen. Ultiem leven. Ultiem geluk? Het had niets te maken met materiaal, het had alles te doen met vrijheid, met liefde, met dankbaarheid. De vrijheid om elkaar te zien. Om oog voor elkaar te houden ook wanneer onze ogen niet op elkaar zijn gericht. Binnen het gezin maar ook daarbuiten. Omzien. Liefde delend. Was dat niet ultiem?

Gelukzalig

Geluk zien in kleine dingen. Genieten van dat wat er wel is, niet dat wat er niet is. Een plots bezoek van de man des huizes aan het thuisfront in een drukke week bijvoorbeeld. Natte kussen in de avond, warme armpjes om mijn lijf. Pretoogjes. Een hart dat zich in de morgen vult met dankbaarheid. Het bleek wel degelijk een ultiem leven in eenvoud..

Wanneer ik mijn gedachten deel met onze Hemelse Papa klinkt er een lied in mijn hart;