Ik ben Marielle Broersen, 26 jaar en sinds anderhalf jaar woonachtig op de Veluwe. Ik ben 5 jaar geleden getrouwd met mijn steun en toeverlaat Niels. In de tussentijd hebben wij 3 mooie jongens mogen verwelkomen en intussen bestaat ons gezin dus uit papa, mama en de 3 jongens. Daarvan is overigens de oudste bijna 4 en de jongste op de kop af 4 maanden. Reken dus maar uit haha, toen onze oudste zoon geboren werd was ik 22.
24/7
Ik werk niet, nou ja ik werk wel maar eigenlijk werk ik 7 dagen in de week 24 uur lang. De zorg voor de kinderen is best heel intensief. Mijn man is namelijk internationaal chauffeur. Dat betekend dat hij maandag ochtend vroeg weg gaat en vrijdag avond of zaterdag ochtend weer thuis komt. De zorg van de kinderen ligt dus groten deels in mijn handen. Soms noem ik mezelf ook wel eens een door de weeks single mom haha. Het is hard werken, niet altijd even leuk en dus ook wel eens zwaar voor manlief die dan toch ver weg zit en machteloos is in die kleine huiskamer van hem. Verder hebben we de taken goed verdeeld. Kan ik goed op hem rekenen in het weekend en is hij een echte papa voor de kinderen. Al met al maakt dat ik ontzettend trots ben op ons gezin.
Levensmotto
“Geloof in jezelf, in wat je doet en dat je het kan!”
Ons motto is vooral geloven in jezelf, in wat je doet en dat je het kan. En de quote van de dag is ook bij ons thuis “ik heb het nog nooit geprobeerd, dus ik denk dat ik het wel kan.” We voeden onze kinderen best vrij op. Vanuit huis heb ik het geloof mee gekregen en daar is eigenlijk uit voort gekomen dat ik het belangrijk vind dat mijn kinderen daar hun eigen weg een beetje in moeten vinden. Willen ze naar de kerk dan gaan we in een kerk kijken en willen ze dat niet hoeft dat ook niet. Wel gaan ze naar een christelijke basisschool omdat ik de normen en waarden wel heel belangrijk vind. Zo ook dat ze weten dat bijvoorbeeld kerst niet om het eten en kadootjes onder de kerstboom gaat maar dat we eigenlijk vieren dat Jezus Christus geboren is.
Heeft het moederschap je veranderd als persoon?
Het moederschap heeft mij wat liever gemaakt. Ik ben wat makkelijker geworden in een aantal dingen en ik ben van een aantal dingen in gaan zien dat dit echt niet vanzelf gaat. Toen wij ons eerste huis kochten hadden we een beneden en een boven. Boven 2 slaapkamers een badkamer en een washokje. Geen droger maar een mooi droogrek voor aan de deur. Dat was genoeg meer hadden wij op dat moment niet nodig. Toen reed niels nog binnenland en kwam dus iedere avond thuis en was ons huis vaak één grote chaos. Als we geen plek meer hadden op het aanrecht gingen we door met de rotzooi op de eettafel. Who cares we waren toch maar samen. En ok, als het genoeg was, was het genoeg eigenlijk al te veel en ging de grote schoonmaak door het huis. De bussen chloor en schoonmaakmiddelen waren dan niet aan te slepen want dan moest ook echt alles spik en span. Als ik nu op die periode terug kijk dan kan ik daar hard om lachen en denk ik… hoe dan?! Ik zou dat nu niet meer voor me kunnen zien. Nog steeds zie ik af en toe door de bomen het bos niet meer maar dan wordt het opgeruimd als die 3 schatjes op bed liggen, anders wordt ik de volgende ochtend al chaotisch wakker en dat doet mijn humeur niet ten goede. Dat is natuurlijk niet het enige wat in mij veranderd is. Zo vecht ik voor mijn kinderen tot het bittere eind, ik wist serieus niet dat iemand zoveel vechtlust kon hebben. Maar ik weet zeker, op het juiste moment heeft iedere moeder dit in zich.
Hoe zorg je voor jezelf als moeder?
Heel eerlijk, voor mezelf zorgen vind ik onwijs lastig!
Hoe cliché het ook klinkt, kan ik daar gewoon geen tijd voor vrij maken. In het weekend staat mijn gezin centraal en willen we graag samen zijn en samen dingen doen, door de weeks is het lastig omdat ik dan altijd oppas nodig heb. Iemand heeft mij wel eens gezegd dat als je in een vliegtuig zit je eerst je eigen veiligheidskapje op moet doen en dan die van je kinderen of degene helpen die naast je zit maar zal ik ook hier is heel eerlijk over zijn? Ik zal eerst voor mijn kinderen gaan en daarna aan mijzelf denken. Mijn kinderen zijn mijn alles en daar cijfer ik mezelf nog wel is graag voor weg. Als zij het maar goed hebben denk ik dan. Er komt een moment dat, dat mij opbreekt dat weet ik heel zeker. Ik heb me daarom voorgenomen om op Maandagavond te gaan sporten. Ik ben nu 1 keer geweest en dat was heerlijk. Ook al was het hard werken met mijn echt niet sportieve lichaam.
Het was heerlijk om gewoon eens met en voor mezelf bezig te zijn en gewoon Marielle te zijn in plaats van mama.
Kun je iets vertellen rondom ups en downs in jouw leven als moeder?
Een jaar na mijn eerste bevalling ben ik in een postnatale depressie beland. Verschrikkelijk vond ik dit. Mijn man en ik lagen niet meer op 1 lijn. En niet over de opvoeding of het huishouden of dat soort dingen. Maar ik kon gewoon om alles wat hij zei heel boos worden en hij om dingen die ik zei. Zij het omdat het onredelijk voelde van beide kanten. Bij een postnatale depressie komen natuurlijk meerdere dingen samen dus onze onenigheid was helaas niet het enige wat er speelde, maar zo waren er nog wat dingen.
Wat we/ik vooral van deze periode geleerd hebben is dat wel tijd voor elkaar vrij moeten blijven maken. Hoe moeilijk het ook is. We zijn toen op stijldans les gegaan en denken daar nog steeds met een lach aan terug. Iedere zwangerschap zijn ze bang geweest dat die depressie terug zou komen en gelukkig hebben we hem tot nu toe overwonnen. Door te blijven praten en alles uit te spreken naar elkaar. Dingen samen te blijven doen en liefde aan elkaar te blijven geven.
Mijn oudste die na de zomervakantie naar de basisschool gaat is ook wel een dingetje hoor. Dat gaat echt snel, want wat worden ze snel groot. Nu heb ik gelukkig dan ook nog een baby om mee te knuffelen maar ik denk dat de waterlanders komen als ik al mijn jongens heb afgezet bij de basisschool en ik in mijn eentje naar huis fiets. Maar goed daar zijn we voorlopig nog niet. Dus genieten we met volle teugen van de reuring in huis en het feit dat de oudste voor zijn idee ein-de-lijk naar de basisschool mag.
Welke dromen/passies geef jij liefde?
Mijn kinderen zijn mijn grootste passie, samen met mijn man. Ik zou alles aan de kant zetten voor ze. Verder zijn er wat dingen aan het kriebelen die nog wat concrete invulling moeten krijgen in ons leventje. Zo is onder andere ooit mijn droom om met een pabo diploma in mijn handen te staan zodat ik voor de klas kan staan en kinderen verder op weg kan helpen in hun ontdekkingstocht in die onwijs grote wereld. En voor nu is die droom nog ongrijpbaar, want wat wil je met 3 kleine kinderen en nu eigenlijk al tijd te kort, maar ooit komt daar mijn kans en dan zal ik hem met beide handen aangrijpen
Wanneer en hoe is deze passie precies ontstaan?
Eigenlijk heb ik altijd al geroepen dat ik graag kinderen wat wil leren. Maarja dat is vaker veranderd in politie te paard, ambulancechauffeuse en zelfs vrachtwagenchauffeuse en toch kom ik iedere keer weer terug op juf. Het voelt als een soort roeping om kinderen te leren schrijven, rekenen, lezen en dat soort dingen. Ik vind het super leuk om voor kinderen speciale leerplannen op te stellen en als ik in een klas kijk dan zie ik altijd dingen waarvan ik denk dat deze beter kunnen. Omdat deze passie blijft kriebelen ben ik er van overtuigd dat dit ooit nog wel op mijn pad komt en als dit niet zo is dan moet het zo zijn.
Waar denk je over 5 jaar te staan? Wat hoop je te bereiken?
Over 5 jaar hoop ik sochtend mijn huis te kunnen soppen zonder dat ik na 5 minuten niks meer van mijn werk meer terug zie. Verder hoop ik dan nog steeds 3 gezonde kinderen te hebben, die hun route met obstakels voor hun doen goed doorlopen en plezier hebben in het leven. Over 5 jaar hoop ik toch een keer te kunnen gaan leren of werken maar lijkt het mij ook heel erg leuk om bijvoorbeeld bruidjes mooi te kunnen maken in haren en make up voor een van de mooiste dagen uit hun leven. Daarnaast week ik dat ik het in mijn eentje niet kan bereiken maar ik hoop zo dat iedereen een beetje liever wordt voor elkaar. Alles en iedereen een beetje relaxter wordt en mensen wat meer begrip kunnen tonen voor elkaar.
Wat zou je graag willen delen met andere mama’s? Wat wil zou je hen graag willen meegeven?
Lieve mama’s geloof in jezelf ook al zijn de obstakels die je moet nemen meters hoog. Beklim ze met liefde en vol vertrouwen, ik weet zeker dat je al die obstakels dan zal over winnen en mag stralen als nooit te voren!
Wat geef jij een ander mee?
Liefs, Marielle
No Comments