Haar buik bleef leeg maar haar gezin groeide.

Vandaag de allereerste blogpost van Judith en haar man Peter. Het gezin deelt het verhaal achter de schermen, in de wereld van pleegzorg. Omdat moeder worden niet altijd begint met een gevulde buik. Wél met een hart vol verlangen.

Al mijn leven lang droomde ik van het moederschap.

Het was mijn wens

Een groot gezin, niet perse allemaal uit mijn buik, dát was mijn wens. Mijn liefde voor kinderen en interesse in opvoeding was groot. Al heel jong, 11 á 12 jaar, paste ik op kinderen van buren, ze waren toen 3 of 4 jaar. Een jaar later zelfs op jonge baby’s. Dit ging goed en ik vond het leuk. Zelf ben ik altijd bewust bezig geweest mensen te willen helpen, in het gezin waar ik opgroeide stond dat ook centraal. Er werd vrijwilligerswerk gedaan en mijn ouders waren heel gastvrij waardoor er geregeld mensen over de vloer kwamen, die mee aten. Voor mij was dit meer dan normaal.

We trouwden toen we nog jong waren, 20 en 22 jaar. Mijn man wilde heel graag een kindje van ons samen. Ook ik keek hier enorm naar uit. Een wonder in mijn buik aan het groeien, ik kon me niets mooiers voorstellen. Als kind al tekende ik mijn latere zelf met een zwangere buik. Ik verkleedde mij als ‘moeder’, keek in de spiegel hoe die zwangere buik mij zou staan en ging het liefst zo de straat op. (Wat ik overigens nooit heb gedaan hoor, 😉 ) Met vriendinnen gingen de gesprekken vooral over onze toekomst: tegelijk zwanger zijn, later op het schoolplein en onze kinderen die ook bff’s zouden worden.

Een wonder dat zou groeien in mijn buik, ik kon mij niets mooiers voorstellen

Het bleek niet gemakkelijk

Helaas, het bleek voor ons niet gemakkelijk te zijn om zwanger te worden. Al had ik hier op één of andere manier altijd rekening mee gehouden, iedere maand voelde het weer als een flinke klap. Veel stress, frustratie en verdriet kwam erbij kijken. Niet alleen bij ons, we zagen ook dat onze ouders hier verdriet van hadden en dit was ook heel pijnlijk.

We kozen ervoor om via de huisarts doorverwezen te worden naar de gynaecoloog. Geen aanwijsbare verminderde vruchtbaarheid, was de boodschap na een klein aantal onderzoeken. En na 2 jaar mochten wij pats boem starten met het medische traject. Wat vonden we dat heftig zeg. We kwamen er samen, pratend en biddend, niet uit of dit echt de bedoeling was;  de ‘boel’ een handje helpen. En allebei hadden we hele andere ideeën over hoever dit binnen de lijnen van verantwoord zou vallen. 

Ik ben zo dankbaar dat we beiden de kracht kregen naar elkaar te luisteren en elkaars standpunt te respecteren, ondanks dat we soms lijnrecht tegenover elkaar stonden.

Hij opende mijn ogen

Maar na een tijdje opende God mijn ogen.  Adoptie en pleegzorg hadden vrijwel altijd mijn aandacht gehad ondanks dat ik er eigenlijk nog nooit echt mee in aanraking was gekomen. Als het ons gegeven was waren we na het stichten van een gezin ons graag gaan verdiepen in adoptie of pleegzorg. Maar ik begon mij af te vragen: is het misschien de bedoeling het zwanger worden (tijdelijk) los te laten en ons nu alvast te richten op -deeltijd-pleegzorg? We hadden een speciale liefde in ons en het zat vast. We konden het niet delen. En kon ik überhaupt het, vaak moeilijke, medische traject in gaan om perse een kindje van mezelf te krijgen? Terwijl er zoveel kinderen zijn die onze hulp kunnen gebruiken. Bewust en vol vertrouwen op de Heer kozen we voorlopig niet het medisch traject in te gaan.

‘Wat de toekomst brenge moge’.

Op een avond zijn we naar een informatiebijeenkomst van pleegzorg gegaan. Beiden kregen we hier de bevestiging. Dit past totaal bij ons. We melden ons aan bij de organisatie en startten met de cursus die je nodig bent om pleegouders te worden. Wauw. Er ging een wereld voor ons open en we hebben in korte tijd ontzettend veel geleerd. Stress, frustratie en verdriet maakten plaats voor hoop, nog meer liefde en toch ook een vorm van vreugde.

Namens Mamavandijk.nl verwelkomen wij Judith* en haar gezin binnen de crew. Elke 2e donderdag van de maand zullen zij met liefde aandacht geven aan het onderwerp pleegzorg. Een intense, zeer bijzondere reis naar het moederschap.

*Wegens privacyredenen is besloten dat er schuilnamen worden gebruikt. De namen van zowel ouders als de kinderen binnen de artikelen rondom pleegzorg zijn niet de echte namen.

Wordt vervolgd..

Liefs, Judith