Vorig jaar september vloog ons dossier naar Thailand en nu een jaar later staan we nog steeds op de wachtlijst voor onze Thaise mini. Stiekem hadden we gehoopt dat we gebeld zouden zijn dat er een positieve match zou zijn maar de telefoon bleef stil..
De teleurstelling
Als ik diep in m’n hart kijk voelt het wel als een teleurstelling dat we nog geen match hebben. Dat gevoel wordt vooral versterkt doordat vrienden om je heen wel een gezin hebben en wij daar ook steeds meer naar verlangen. Aan de andere kant geloven we dat God een plan met ons heeft en dat we op Zijn tijd het telefoontje zullen krijgen en voelen we ons gesteund door de gebeden van familie en vrienden.
Tegelijkertijd is het ook weer een stap dichterbij, een stap dichterbij onze kleine Thaise mini naar wie we uitkijken met een open hart vol liefde. De afgelopen weken waren we er allebei meer mee bezig omdat het magische moment van een jaar op de wachtlijst dichterbij kwam en we vakantie hadden en daardoor ook begonnen zijn met het inrichten van het kamertje. Het voelt fijn om concreet bezig te zijn met het kamertje waar ons kindje straks gaat slapen.
Okergeel en mint
We hebben het zover ingericht dat we straks alleen de meubeltjes zoals een bedje en een kast neer hoeven te zetten als we weten hoe oud ons kindje is. We hebben er voor gekozen voor de kleuren mint en okergeel in het kamertje omdat dit kan voor zowel een jongetje als een meisje. We hebben op dit moment geen contact met stichting Wereldkinderen, als het goed is nemen ze deze maand wel contact met ons op om te horen hoe het gaat en of er nog veranderingen zijn in onze situatie dus dat telefoontje wachten we af.
Met de andere stellen uit de groep waarmee we de cursus hebben gevolgd hebben we nog steeds via de Whatsapp contact, dat is bijzonder en waardevol om al ruim 2 jaar zo met elkaar op te trekken. Een stel uit de groep heeft uit Amerika een zoontje geadopteerd en een ander stel uit de groep heeft uit Taiwan een tweeling geadopteerd. We zijn laatst bij beide stellen geweest om bij te kletsen en om hun mooie wereldwondertjes te bewonderen, dat was fijn en goed. Het is fijn om met hen contact te houden omdat zij begrijpen in welke situatie je zit en het zelfde doormaken of hebben doorgemaakt dat is toch anders als je er met hen over praat als met familie of vrienden.
Ik zal er zijn
Ik wil afsluiten met een paar regels uit het lied van Sela – Ik zal er zijn ook in dit jaar hebben we gemerkt dat God met ons mee is gegaan ook op deze weg. Bijna 4 jaar geleden toen we dit proces in stapten kreeg dit lied voor ons een bijzondere betekenis. Mooi vind ik het om te delen dat op de kamer van mini regenboogjes komen op de muur als teken van Gods trouw.
Waar mini nu ook is en in welke omstandigheden wij geloven dat God nu ook bij hem of haar is en het omringt met zijn trouw, liefde en Vaderlijke zorg totdat wij dit mogen gaan doen. En zo zorgt Hij hier in Nederland ook voor Gerard en mij
Een boog in de wolken als teken van trouw,
Staat boven mijn leven zegt: Ik ben bij jou!
In tijden van vreugde, maar ook van verdriet
Ben ik bij U veilig, U die mij ziet!
Liefs,
Nayomi
No Comments