Ik sta op een kruispunt. En ik sla af..

Anoniem ontving ik dit prachtige blogartikel. Met een verlangen naar Zijn stem. Ik publiceer hem vandaag met liefde.

‘Ik werd geroepen door God.’ Of ; ‘God vertelde mij wat Hij van mij verlangde.’ ‘Ik kreeg een teken van Hem’. Allemaal prachtige woorden die mij regelmatig langs mijn oren en ogen slingeren. Maar wat als je het niet hoort of ziet?

Mijn schapen luisteren naar mijn stem; ik ken ze en zij volgen mij. (Johannes 10:27)

Hoe dan?

Prachtige ervaringsverhalen van mensen die Gods stem horen en daardoor weten wat de Heer van hen verlangt. Maar hoe dan? Hoe hoor je Zijn stem? Hoe weet je of iets een teken van Hem is? Zo vaak verlang ik naar een teken van Hem. Ik zou graag willen horen of ik het goed doe, of welke weg ik in moet slaan. Al mijn keuzes maak ik met Hem, maar ik hoor nooit of Hij achter mijn keuze staat. Toch? Ja soms. Soms krijg ik een ingeving. Dan denk ik dat dat een bevestiging van Hem is. Of is het mijn eigen stem? Mijn menselijke verlangen.

Is mijn vertrouwen dan niet groot genoeg? Of mijn geloof? Ja, ik weet dat ik vaker zou moeten bidden, vaker stil moet staan bij alle prachtige wonderen die in mijn leven gebeuren. Dat ik vaker de bijbel moet open slaan en de woorden in mij moet opnemen. Maar mijn excuses nemen de leiding:

Ik ben moe. Mijn hoofd is al zo vol, daar kan echt even geen bijbelse boodschap meer bij. Ik heb nu echt even geen tijd, want.. God is er toch wel, ook al bid ik nu even niet. En morgen ligt de bijbel er ook nog wel. Als ik nú ga bidden val ik vast in slaap, daar ga ik me alleen maar slechter van voelen. Wat zal God wel niet van me denken, nu ineens te gaan bidden. Nadat ik zolang niks van me heb laten horen..

De controle (niet) verliezen

Ja, zo kom ik geruisloos in een vicieuze cirkel terecht waar satan heel blij mee is. Hij heeft me. Hij heeft grip op mijn gedachten en de manier hoe ik met God om ga. Denkt hij…

Maar hij heeft het mis. Ik sta namelijk op een kruispunt! En ik sla af … naar Hem! Ik bid om kracht om opnieuw de bijbel te mogen openen en dat Gods woorden mijn geest mogen vullen en de duivelse gedachten mogen verslaan.

En nu kijk ik terug. Heb ik dan Gods stem en wegwijzers nooit gehoord en gezien? Ik denk het toch wel, al ervaarde ik het op dat moment niet zo. Veel worstelingen heb ik gehad en keuzes gemaakt die zwaar waren. Er waren momenten dat ik rust mocht ervaren en ik niet terug hoefde te kijken naar de pijn die de worsteling met zich had mee gebracht. Er waren momenten waar ik na een keuze flink onderuit ben gegaan. In beide zie ik dat God tot mij sprak! En de richting aangaf in mijn leven. Nu dit mijn hart vult geeft Hij mij rust.

Ik ga stil staan en luisteren naar Hem! Ik zoek Hem in alles om me heen! Ik ben door Hem gekend en Zijn plan met mij staat vast.  Al maakt Hij het niet altijd zichtbaar wat Hij van mij verlangt, ik vertrouw op Zijn leiding!

Ik bid dat God de ogen van je hart zal openen, opdat je zal zien hoe groot zijn roeping is voor jou. (Efeze 1:18)

Met gevouwen handen handen bid ik: Heer, wijs mij Uw weg!

Wauw. Heb jij ook een verlangen om bij te dragen aan deze rubriek dat in het teken staat van geloof en bemoediging? Stuur (mag ook anoniem) je inzending naar info@mamavandijk.nl

-x- Mama van Dijk