NIEUW! Zorghelden – Papa en ambulanceverpleegkundige

In 2011 studeerde ik zelf af als verpleegkundige maar ik stopte met mijn werk in de zorg omdat het onhaalbaar bleek naast het werk van mijn man als chauffeur. Ik had er vrede mee. Heb, zo moet ik tot op de dag van vandaag zeggen. Er kwamen nieuwe grote dromen en passies. Maar vanaf vandaag leg ik toch die verbinding opnieuw. Hier op Mamavandijk.nl..

Vanaf vandaag lees je op Mamavandijk.nl mee in een compleet nieuwe rubriek. Een rubriek vol passie. Zorghelden(!) want dat zijn ze, met verhalen van, voor en door onze kanjers die 24 uur per dag paraat staan. In welke vorm dan ook.

Onze Zorghelden

Het was ergens begin dit jaar toen ik een berichtje kreeg in mijn inbox. Daniel de Ronde, vader van twee dochters, vroeg me of hij eens mocht vertellen (hier op Mamavandijk.nl) over zijn ervaringen als ambulancemedewerker. Hij had een verlangen te delen, informatief, rondom casussen uit de praktijk om vaders en moeders te ondersteunen. Om zorgen weg te nemen door voorlichting te geven. We raakte aan de praat, mijn zorghart begon te spreken. Het was tijd voor een nieuwe rubriek. Een rubriek waarin passie voor onze hulpverleners naar voren komt. Waar informatieve en persoonlijke verhalen samenvloeien met een lach en een traan. Puur en kwetsbaar.

Papa en Ambulancemedewerker

Daniel beklom de pen met liefde. Hij begon te schrijven. Zijn verhalen raakte me. Vandaag stel ik je graag voor aan onze allereerste zorgheld (alhoewel je die eer te groot geven we hem je toch;)) Een papa van twee kindjes en fulltime ambulancemedewerker eveneens. Ik vroeg hem hoe hij het toch allemaal doet..

Zelf werk ik als ambulanceverpleegkundige fulltime in alle diensten

Gezin en werk een mooie maar soms ook pittige combinatie. Mijn vrouw en ik werken beiden onregelmatig. Mijn vrouw werkt parttime  als coördinerend verpleegkundige in de avond, weekend en nachturen in een verpleeghuis hier in de buurt. Zelf werk ik als ambulanceverpleegkundige fulltime in alle diensten. Dit betekent overdag, avond en nacht. Nu is de vraag hoe combineer je 2 dochters, een gezinsleven, 2 onregelmatige banen? Dat is een hele goede vraag haha!

Elke maand opnieuw is dit weer een puzzel. Ik heb een lijn in mijn rooster die terug komt. Hierdoor weet ik van te voren wat ik over een paar maanden werk, mijn vrouw probeert haar rooster daarop aan te vragen wat uiteraard nooit 100% kloppend is. Elke maand is het weer puzzelen met de dagen voor de gastouder, ons werk en gelukkig hebben wij onze ouders die bijspringen waar dit nodig is.

Desondanks blijft het een puzzel die gelukkig elke maand weer rond komt.

Super ideaal is het wel dat mijn schoonouders de buren zijn van de gastouder!  Desondanks blijft het een puzzel die gelukkig elke maand weer rond komt. Ook draai ik diensten van 12 uur, dit betekent dat als ik naar het werk ga de meiden thuis nog slapen en als ik thuis kom ze dat ook doen. Dat zijn de mindere kanten, maar daartegen overstaat dat je op andere moment wel thuis bent die andere ouders niet thuis zijn en geniet je extra van elkaar.

Van adrenaline naar de rust thuis..

We komen naast vele mooie dingen ook heel veel nare dingen tegen

Laten we voorop stellen dat het de mooiste baan is die er is. Ik werk in het Gooi. Dit betekent dat je van de kleinste huurwoning naar de grootste villa gaat die je maar kunt bedenken. Je komt in alle lagen van de samenleving terecht. We zijn veel langs de weg en maken van alles mee. De start en het einde van het leven zijn hier zeker onderdeel van. Het laatste maken wij regelmatig mee. Van mensen waarvan het lichaam ‘op’ is tot plotselinge overlijden, of mensen die zelf uit het leven stappen op de soms meest gruwelijke manieren die je maar kunt bedenken(en vooral ook wat je niet kunt bedenken). Dit betekent dat we naast veel mooie dingen ook heel veel nare dingen tegenkomen. Dingen die mijzelf aangrijpen als ouder en als mens.

Hoe ga je hier mee om en welk effect heeft dit op het gezin?

Dat is een goede vraag. Allereerst ben ik veel gewend door het werk op de Intensive Care en SEH in het ziekenhuis. Echter maakte doktoren daar de keuze en tijdens mijn werk moet ik zelf keuzes maken die niet altijd leuk zijn. Start ik een reanimatie wel of niet op of stoppen we de reanimatie en is de patiënt daadwerkelijk overleden. Er zijn veel zaken die je voor altijd meedraagt, de eerste verhanging, trein-springer etc. Dit geldt overigens ook voor de mooie verhalen die je nooit meer vergeet.

Thuis heb ik gelukkig een vrouw die veel begrijpt doordat zij zelf ook verpleegkundige is. Anderzijds mogen we veel niet vertellen in verband met ons beroepsgeheim. Naast thuis praten we veel met collega’s over heftige gebeurtenissen.

Als ik iets heftigs mee maak probeer ik in de dienst altijd even met thuis te bellen. Even de meiden te zien en gezellig te kunnen kletsen.

Mijn gezin is een groot onderdeel hieran.. Als ik iets heftigs mee maak probeer ik in de dienst altijd even met thuis te bellen. Even de meiden te zien en even gezellig te kunnen kletsen. Het leert je ook beseffen dat letterlijk alles relatief is en het doet je extra genieten van alles wat het gezin biedt.

Tel je zegeningen

Na een melding van een ‘slecht/zeer ziek kind’ knuffel ik de mijne altijd even extra als ik thuis kom. Tel je zegeningen, besef je elke dag dat het leven relatief is en kijk naar wat voor jou belangrijk is in het leven..

Groet, Daniel.

Bedankt Daniel, dat jij een kijkje wilde geven achter de schermen. We zien uit naar jouw input hier op Mamavandijk.nl. Ook meeschrijven als zorgheld? Of iemand opgeven uit de zorg met liefde voor zijn/haar vak? Stuur je reactie naar info@mamavandijk.nl

-x- Mama van Dijk