De afgelopen weken waren niet makkelijk voor mij maar ook niet voor mijn lieve man Gerard. Sinds we eind maart gehoord hadden dat er voorlopig geen voorstellen zouden komen vanuit Thailand borrelde er diep in mij een onrust.
Depressie
Eerst probeerde ik het nog terug te duwen omdat ik het lastig vind om te ‘voelen’ maar het was een onrust die zich niet terug liet duwen. Het gierde door mijn lijf en zorgde ook voor dalen in mijn humeur. Tegelijkertijd met de onrust constateerde mijn therapeute bij wie ik een therapie traject volg om stenen uit mijn verleden te verwerken en een plekje te geven. Dit alles door een nieuwe depressie getriggerd door de sociale afstand en het Corona gebeuren wat ons in de greep houd.
Donker en zwart
Een tegenslag en een tegenvaller, op het moment zijn er slechte dagen die donker en zwart zijn maar ook dagen waarop ik kan genieten van de kleine dingen. De afgelopen weken waren donker en zwart en voelde het alsof alle stevige grond onder m’n voeten wegzakte en alle dingen waarvan ik zeker wist dat het oké was ineens vervaagden in twijfels, verdriet, vragen en onrust.
Waarom ik dit deel hier? Omdat ik ook de moeilijke kanten wil laten zien van het adoptie proces het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Vragen die naar boven borrelden waren kan ik het straks wel? Ik heb mijn eigen rugzakje en onze mini heeft ook zijn/haar rugzakje. Ben ik wel een goede moeder? Ik wil het graag goed doen en leg de lat voor mezelf heel erg hoog.
In gesprek met mijn therapeute gaf ik aan dat ik straks van mezelf geen slechte dag mag hebben en dat het dan ‘fout’ is als we de hele dag in onze pyjama zitten. Zij leerde me dat ook al ben ik straks mama ik een slechte dag mag hebben en dat, dat niet erg is. Een hulpmiddel zou kunnen zijn om te gaan werken met structuur kaartjes zodat er wel structuur in de dag blijft ook al heb ik een slechte dag.
Onrust
Een andere vraag die op kwam zorgde voor veel onrust en twijfel zou het straks voor Gerard niet te zwaar zijn en zou hij het wel aan kunnen? Gerard staat nuchter in het leven en dat is fijn want hij helpt mij om het te relativeren. Hij geeft ook aan je mag straks om hulp vragen dan faal je niet maar dan ben je juist sterk.
Afgelopen zondag hoorde ik een lied van Elevation Worship tijdens de EO Beam kerkdienst het heet Here Again en het raakte me daarom wil ik het graag met jullie delen. Tegelijkertijd vertrouw ik er op dat mijn Hemelse Vader me draagt ook door dit proces heen en mij ook zal helpen als het straks moeilijk of pittig is met onze mini.
I’m not enough unless You come
Will You meet me here again
‘Cause all i want is all You are
Will you meet me here again
As I walk now through the valley
Let your love rise above every fear
Like the sun shaping the shadow
In my weakness Your glory appears
Bemoediging
Vooral de zin laat uw liefde rijzen boven elke angst raakte me. God is groter dan mijn angst en in mijn zwakheid wordt zijn kracht in mij bekend. Wat een troost en wat een bemoediging voor mij in deze periode…
Liefs, Nayomi
No Comments