De angst walst als een bulldozer over me heen

Ik weet niet meer precies waar mijn gedachtespiraal begon, maar op een zeker moment sprong er een gemene angstgedachte in mijn hoofd. Nu ben ik, zoals sommigen van jullie wellicht weten door eerdere blogs, bekend met angst.

Anna schrijft mee aan het platform. Ze schrijft over het leven als moeder, vrouw en Kind van God,
open puur en eerlijk. Lees hier meer van haar prachtige schrijfsels op Mamavandijk.nl

Angstgedachten

Hoewel er geen sprake meer is van een angststoornis heb ik toch zeker wel wekelijks bepaalde angstgedachten. Gelukkig weet ik daar meestal goed mee om te gaan, door de handvatten die ik destijds van mijn psychologe heb gekregen en door gesprekken met mijn huidige coach.

De angst walst als een bulldozer over me heen

Maar in dit geval was de angst alles omvattend en walste deze als een bulldozer over me heen. Het liet mijn identiteit wankelen en ik wist niet waar ik mijn heil zoeken moest. Ik zal jullie er wat meer over vertellen.

‘Wat nu als God niet bestaat?’ Een vraag die plotseling mijn brein was binnengewandeld. De woorden die mijn innerlijke stem zojuist had gebruikt voor het stellen van de vraag, galmden lang na in mijn hoofd. Het was zeker niet de eerste keer dat deze vraag in me opkwam, maar wel de eerste keer dat ik er geen afstand van leek te kunnen nemen. Voorheen kon ik gemakkelijk de vraag weerleggen door te denken aan de wonderen die ik met God heb meegemaakt. Ik kon me optrekken aan de diepe relatie die ik met Hem had.

Dit keer lukte dat niet. De vraag die ik mezelf gesteld had, liet me intens schrikken. Een soort ‘wereldse’ redenatie nam mijn denken over. Ik werd geconfronteerd met de “absurditeit” van het christelijk geloof (absurditeit staat hier bewust tussen aanhalingstekens, want alleen voor de niet gelovigen is het geloof in een Schepper absurd. Voor ons christenen zou een bovennatuurlijk leven normaal mogen zijn).

Twijfels en nieuwe vragen

Nieuwe vragen kwamen bij me op: ‘Heeft het wonder van het kruis wel echt plaatsgevonden?’, ‘Is de Bijbel, het Boek waar ik me zo aan vasthoud, wel betrouwbaar?’, ‘Wat nu als het allemaal verzonnen is door een of andere heerser uit de geschiedenis?’, ‘Is het slecht dat ik deze twijfel heb? Ben ik nu een atheïst?’ en de vraag der vragen:

‘Wie ben ik dan als ik God niet heb?’

Die laatste vraag bedroefde me ten diepste. Ik wilde namelijk niet twijfelen aan het bestaan van mijn God. De God die ik altijd had gezien als liefdevolle bron van al het goeds in mijn leven. De God aan wie ik me stevig vastgeklampte als het leven soms te zwaar was.

Zoals ik al zei nam de redenatie mijn denken over. Wonderen die ik van dichtbij had meegemaakt werden door de redenatie teruggebracht tot toevalligheden of tot lichamelijke uitingen van een welwillende psyche. De relatie die ik met Jezus heb ervaren werd gebagatelliseerd tot inbeelding vanuit een intens verlangen naar ‘meer’ in het leven.

Droge woestijnperiode

Met mijn ziel onder mijn armen was ik op zoek naar heil, naar vrede en rust in mijn denken. Maar dat kwam niet. Verwoed stortte ik mezelf op het lezen van mijn Bijbel. Op zoek naar teksten die tot mijn hart zouden spreken. Ik speurde het internet af op zoek naar getuigenissen die tegemoet zouden komen aan mijn intense verlangen: bewijs voor het bestaan van God. Ik ging gesprekken aan met een aantal mensen in mijn directe omgeving om te vragen om erkenning voor de vragen waar ik mee rond liep.

Ik leerde dat het helemaal niet raar is dat je je als christen af en toe afvraagt of hetgeen je gelooft wel klopt.

En dat laatste hielp aardig. Ik leerde dat het helemaal niet raar is dat je je als christen af en toe afvraagt of hetgeen je gelooft wel klopt. Er werd vanuit meerdere hoeken tegen me gezegd dat dit waarschijnlijk een fase was van verdieping van mijn geloof. ‘Want het is goed dat je niet alles voor waar aanneemt, maar juist nog meer op onderzoek gaat,’ was één van de argumenten. Het stelde me wat gerust.

En ineens moest ook denken aan een beeld dat iemand voor mij had gehad en met me had gedeeld, een aantal weken vóór dit grote vraagstuk in mijn denken was beland. Nadat ze me het beeld had uiteengezet, vertelde ze me de indruk die zij erbij had gekregen: ‘Ben je op zoek naar geestelijke antwoorden? Alles wat je verzamelt omtrent dat en alles wat met God te maken heeft zijn pareltjes die je opdoet. Wat ik sterk ervaar is dat de dingen die jij nu opdoet misschien wel erg op jezelf gericht lijken. Menselijk gezien lijkt er op geestelijk vlak niet zoveel te gebeuren. Maar God is er bij betrokken en op Zijn tijd kan hij je geweldig gebruiken. Op een dag kan je ervan uitdelen en een zegen voor velen zijn.’

Wauw! God wist al dat ik door deze fase heen zou gaan en deelde dit op voorhand met iemand die mij nauwelijks kent, als bemoediging voor in deze droge woestijnperiode.

Op zoek naar rust en vrede

Iemand anders wist me te bemoedigen door te vertellen over de wonderen die zij had meegemaakt. Haar passie voor God en haar manier van spreken over de (reëele!) geestelijke wereld, wakkerde weer een vlammetje in mijn binnenste aan. Ze moedigde me aan de nare twijfelgedachten te bestraffen in de krachtige naam van Jezus. Ze spoorde me aan om te volharden in gebed op momenten van twijfel. ‘En dan zul je zelf gaan zien dat het uitspreken van Zijn Naam werkt en dat de twijfel weg zal gaan. Er is maar één iemand die jou wil laten twijfelen en dat is de duivel. Maar wij staan boven de duivel, wij zijn kinderen van God en mogen schuilen bij Jezus.’

Het deed me goed haar woorden tot me te nemen. Als een spons zoog ik ze op.

En toch is de twijfel nog niet helemaal weg en heb ik nog niet mijn ‘oude vertrouwde’ rotsvaste geloof terug. Dit zal misschien ook nog een hele strijd gaan worden. Een strijd waarvan mijn denken het toneel vormt. Maar ik weet dat ik wonderen heb meegemaakt. Ik weet dat ik op die bewuste momenten meer dan 100% overtuigd was van Gods liefdevolle aanwezigheid. En daar ga ik me aan vast houden!

Herken jij het in jouw leven? Laat gerust een reactie achter of stuur een berichtje om verder te praten.

Liefs, Anna