Herinneren jullie mijn vorige blog nog? Daarin vertelde ik dat mijn halflege nest syndroom opvulde met online shopping. O oh… Het pakketje is inmiddels binnen, dus vooral mijn keukenlade is weer wat gevuld. Genoeg daar over, want het wenuurtje is inmiddels vervangen voor een fulltime schoolgang. Mijn tweede kleuter is naar school.
‘Mama wil nog even een foto van je maken.’ Trots poseert ze bij de voordeur. Met haar nieuwe rugtas in haar handen. Terwijl ik een foto schiet gaan mijn gedachten; ‘wauw, meisje wat ben je mooi en wat ben je groot.’ Ze is er helemaal klaar voor. We gaan. We steken vier keer de straat over voor we lopend op school aankomen. Ze wordt opgevangen door de juf en kindjes en loopt zelfverzekerd het schoolplein op.
Thuis dringt het pas echt tot me door. Nu is het definitief. Ze zit op school. Dat is wel even wat anders dan één of twee ochtendjes peuterspeelzaal. Ik besluit mezelf eerst te trakteren op een bakkie cappuccino, terwijl de kleine man zijn broodje eet in de kinderstoel naast me.
Ik moet mijn eerste bakkie cappuccino van de dag alleen zetten, zonder de enthousiaste hulp van Rosie. Ik pak één kopje in plaats van twee, want we drinken normaal altijd samen, zij alleen warme melk met een beetje kaneel en ik inclusief de cafeïne. Vandaag heb ik er twee nodig, want ik bestempel mezelf maar tot een emo mom voor vandaag. Daar, bij het koffiezetapparaat komen de tranen. Ik huil eventjes.
Ik huil van dankbaarheid, van blijdschap, want ons meisje is vier jaar. Ze is groot geworden. Ze is er aan toe. En ik eigenlijk ook. Maar, toch moet ik er even aan wennen, misschien wel meer dan ik van tevoren dacht. En dat is helemaal prima.
Liefs, Corrinne
No Comments