Het was gisteren, eigenlijk al na middennacht, toen ik de slaap niet kon vatten. De dochters had ik net een kus gegeven op hun slaperige snoetjes. En terwijl ik hun deuren sloot en mijn voetstappen vervolgde naar dat van mijn eigen kamer dacht ik na over het afgelopen jaar..
Ik ben dol op terugblikken en verwonderde me over het feit dat de eerste gedachte aan 2020 vooral de onzekerheid was. Het C-woord kunnen we inmiddels niet meer horen maar om Corona kunnen we nu eenmaal niet heen. Alles lag erin verweven dit jaar. Of…
Herinnering
Terwijl de galerij op mijn camera me meeneemt naar de herinneringen van het afgelopen jaar kijk ik met een grote glimlach naar mijn scherm. Ik zie hoe een klein baby’tje in Januari mijn armen vult in Jeruzalem. Een bijzondere kraamvisite, dat was het zeker. Mijn kleine neefje werd geboren. Wat een groot geschenk. Niet veel later vieren we terug in Nederland de vijfde verjaardag van onze kleuter. Net voor Corona zijn intrede doet. De eerste vakantie dat jaar wordt gecanceld. Geen familiehuis in het Zwarte Woud in Duitsland, wat een domper! Ook in de zomer gaat het er sober aan toe. Al besluiten we toch het sauerland te bezoeken en hebben we alsnog een topvakantie. De glimlach op de foto’s zijn dit jaar niet minder gemeend. Ik zie leuke uitstapjes. Tijd voor elkaar. Ik zie de meisjes verder groeien en uiteindelijk dat schoolhek. De jongste, vier jaar. Twee kinderen op school, het lege nestsyndroom. Het is gewoon weer een jaar vol mijlpalen.
Rust en prioriteit
Op werkgebied moet ik het platform iets meer rust geven. Of misschien vooral mezelf omdat de zorg voor de kleuters in een tijd zonder scholen mijn eerste prioriteit heeft. In het begin heb ik daar moeite mee gehad. Wat deed dat zeer. Simpelweg omdat ik de tijd niet had alles op hoog level te blijven doen. Het is een proces van loslaten van iets dat met zoveel passie is ontstaan. En het is goed. Er komen fantastische werkklussen op mijn pad en bovenal mijn Sportchallenge Team weet in jaar 2020 landelijke vormen aan te nemen. Dankbaarheid alom!
Ook weet ik mijn Instagramaccount www.instagram.com/mamavandijk steeds meer vorm te geven. Op sommige momenten verving het een blog. Kon ik woorden geven in story’s en ebde daarmee het verlangen weg om per se nog een artikel te schrijven en dat was prima. Voor het komende jaar zal die platform zich vullen met minstens 1 artikel per week met heel uitlopende onderwerpen zoals jullie zijn gewend. Op sommige momenten zullen dat er veel meer zijn maar altijd is daar een wekelijkse update. Een inkijkje of een toffe verwijzing, een tip of grandioze winactie!
Uitzien naar..
Ik zie uit naar 2021. Misschien wel het meeste naar het normale leven als moeder, de knuffels van mijn steeds groter groeiende meisjes, als vrouw van een trucker, als baas van een stel prachtige bedrijven maar bovenal zie ik uit naar 2021 als dochter van de Koning. En dat wens ik jou en je gezin boven alles toe. Dat waar het komende jaar je ook brengen zal dat jij je geliefd mag weten door je Hemelse Papa. Omringd. Geliefd. Je bent niet alleen. Veel liefs, gezondheid en geluk voor jullie!
Dikke kus.
Mama van Dijk + achterban.
No Comments