Het is december 2020 als ik na een hele lange tijd weer aan het werk ga. Ik heb een te gekke freelance schrijfopdracht gekregen via Wilma. Voor het eerst sinds máánden leg ik heel even de zorgtaken in mijn gezin naast me neer. Ik doe even iets compleet anders, iets waar mijn hart zo blij van wordt: schrijven. Ik bloei daarvan op.
In 2020 nam ik grotendeels een sabbatical, een jaar waarin ik herstelde van mijn derde bevalling en mijn werk steeds verder voor me uit schoof, tot ik bewust koos voor een langere pauze. En meer dan ooit was ik me ervan bewust wat een voorbeeld ik ben voor mijn kinderen. Door me alleen op hen te richten was dat nu immers ook mijn allerbelangrijkste taak. Dat is het altijd wel, maar omdat het nu mijn enige focus was, werd ik me daar meer en meer bewust van.
Het was goed om ’thuisblijfmoeder’ te zijn. Het was oprecht goed, in zoveel opzichten en op zoveel manieren, maar nu ik die schrijfopdracht kreeg, merkte ik dat ik ook lang niet had gedaan waar ik zelf van opbloei. Met liefde voor mijn gezin en mezelf heb ik mijn bedrijf op pauze gezet, maar nu kwam ik erachter dat ik die liefde weer wil gaan combineren met Prachtig Aandachtig.
Dus sinds december 2020 gun ik mijn kinderen één dag in de week alle tijd met hun papa en hun papa gun ik alle liefde, knuffels en kusjes (oke en al het andere wat er op zo’n dag bij komt kijken) van onze drie kinderen, die ik normaal gesproken krijg op een doordeweekse dag. Mijn man heeft namelijk een heuse papadag en op die dag zet ik mijn hele nieuwe coachingsprogramma in elkaar en dat is as we speak bijna klaar.
Door te werken krijg ik weer nieuwe energie en zo zorg ik tegelijk ook goed voor mijzelf. Ik zet mijn expertise weer in. Maar er verandert natuurlijk wel wat in de gezinsstructuur. Dat is het helemaal waard. De kinderen zien dat ik ervan opbloei en dat ik weer nieuwe energie heb na een werkdag, omdat ik doe waar ik van hou. En dat maakt me ook weer een voorbeeld voor hen.
Wij zijn belangrijk voor onze kleintjes, hoe belangrijk vinden wij onszelf? Dusdanig dat we er soms iets voor moeten veranderen? Ik zeg het wat concreter: jij bent belangrijk voor jouw zoon of dochter. Hoe belangrijk vind jij jouzelf? Je bent hierin een voorbeeld, misschien wel juist wanneer je bloeit.
Bloei maar, mooi mama! Jij bent het waard en je kinderen ook.
Liefs, Corrinne
No Comments