Het Luizenleven van de Moeders?

Dus dit is het luizenleven van de moeders van nu? Ik hoor zijn woorden. We kijken elkaar aan, de vriendin en ik terwijl we zitten met een bak koffie en bijbehorend karamelgebak. De herfst is begonnen terwijl het haardvuur in onze gezamenlijke meest favoriete tent knispert..

Mogen we erbij zitten? Even opwarmen! Een vriendelijk ouder echtpaar schuift rond dezelfde tafel aan en alles verteld me die ochtend dat ze eenvoudigweg idolaat zijn van kinderen en sociale contacten. Toch schuif ik na ons enthousiaste “maar natuurlijk” die morgen een beetje op om in ons gesprek te blijven wanneer de woorden van de beste man met liefdevolle toon nagalmen in mijn hoofd. Luizenleven. “Dus dit het luizenleven van de moeders van nu”. We kijken elkaar aan en van binnen proest ik mijn koffie nog net niet uit over de zojuist gedeelde tafel. Ik weet mezelf in te houden.

Ik knik naar de vriendin die allesomvattend weet te glimlachen, alsof ze wil zeggen, hij bedoelt het niet zo, Wil. Het is ok. Onze zojuist vertelde verhalen over bikkelharde nachten, slaapgebrek, het wegcijferen van alles, dit seizoen, een baby die werkelijk het hele leven op z’n kop zette. Glorierijk en hard werken tegelijk. Naast het zijn van taxichauffeur, pedagogisch specialist, mediator, logistiek planner, sportcoach, leeshulp, poetsmuis en verdere specialisten daargelaten. En dan eindelijk een keer koffie. In ons favoriete tentje. Met heel veel herkenbare woorden van de twee vriendinnen en moeders tegelijk. Wallen die eerder die week nog van de grond werden geraapt. En nu eenvoudigweg koffie. Het woord Luizenleven was alles behalve dat wat de lading dekken kon.

Die week glimlachen we nog vaak smakelijk via WhatsApp. “Hoe bevalt je luizenleven?” Uitmuntend. En dat is het. Want terwijl we bikkelhard werken in sommige seizoenen van het moederschap is juist dit het seizoen dat we nooit meer vergeten. Het seizoen van doorgelopen make-up, wilde haren, ongestreken blousejes en wallen op de enkels. Het haar glanst misschien iets minder, maar het hart vult zich met zoveel liefde dat het klopt. Voor en met hen. En dat geeft automatisch zoveel glans dat het bijna vanzelf gaat.