Gekscherend was ze al zovaak mijn bijna tiener. Al jaren. Soort van samenvatting om woorden te geven aan de tijd die haar zo goed stond. Zo snel ging. Maar nu is het echt.
Mama van..
Ik ben mama van een dreumes met peuterbuien, een heerlijke achtjarige én een tiener. Een tiener. Mijn handen tellen in de afgelopen tien jaar meer rimpels, wanneer ik lach ook. Grijze haren zijn zichtbaar als je dichtbij staat. Soort confetti dat, wanneer het licht er goed op valt, zo vrolijk schittert tussen het bruin in.
soort confetti..
Tien jaar moeder. Een soort mijlpaal van nieuw level. Soort van net als de 30 dat kwam, een beetje als haar tien van nu. Ik mijmer over voor de eerste keer het babylijfje in huis maar ook eerste echos, die eerste grote babybuik, eerste bevalling, eerste keer dat schoolhek en die eerst keren van alles meer. Van onwennig, bijna onecht, van niet te bevatten en grote verwondering naar tien jaar ervaring, tien jaar mama en bovenal tien jaar van “ik doe ook maar wat”.
Tien jaar moeder, tien jaar ouderschap. Laten we het vieren. De rimpelige handjes, de kneuterige zwarte gekleurde wallen, de slapeloze nachten die nu enkel nog te maken hebben met de dreumes en niet van puberale pubers. De volle harten. De liefde. Vier het! Maar dat over de pubers hoor je mij natuurlijk niet zeggen want ik heb bedacht dat we vandaag tekenen in meervoud. Voor milde tienerjaren, voortdurend helpende handjes, opgeruimde kamers en U-zeggen wanneer je voelt dat je vocabulaire (richting le parents) een beetje uit de bocht dreigt te schieten.
Ze knikken in drievoud, met volle mond want soesjes voor ontbijt. Tien jaar mama, oh, what a ride.
Hieperderpiep Hoera, 10 jaar!
-x- Mama van Dijk
No Comments