Vorig jaar kwam ik in contact met Nayomi (26), trouwe lezer van dit Mamablog. Met haar man Gerard (30) slaat zij zich een weg door het adoptieproces heen. Nadat duidelijk werd dat zij zelf geen kinderen kunnen krijgen bleef de diepe wens over. Een diep gekoesterde wens om ooit mama te mogen worden. De wens voor adoptie. Nayomi neemt je mee in haar ontdekkingsreis naar het moederschap, door diepe dalen met oog op het licht. Een weg die hen langzaam richting de top brengt. Zullen zij binnenkort een kindje met liefde mogen omarmen? Vandaag stel ik hen aan jullie voor.
Vertel eens, hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Gerard en ik hebben elkaar eind augustus 2009 via de christelijke datingsite funkyfish leren kennen. We hebben eerst vooral contact gehad via msn, sms en bellen en uiteindelijk kwam Gerard vanuit Veenendaal waar hij woonde op 14 september 2009 naar Hattem toe voor ons eerste afspraakje. Op diezelfde avond ontstond onze relatie. Al vrij snel (na een half jaar ongeveer) hebben we samen besloten dat we wilden trouwen. Familie en vrienden moesten hier in het begin wel even aan wennen zeker ook omdat we elkaar nog maar zo kort kenden maar wij wisten het zeker we wilden trouwen met elkaar. Op 16 april 2010 zijn we verloofd en begon het grote voorbereiden van onze bruiloft. Op 15 april 2011 zijn we getrouwd in Hattem waar we nu nog steeds wonen.
Op mama van Dijk neem je ons mee in het adoptieproces. Was adoptie altijd al een groot verlangen?
Adoptie is iets dat vooral in mijn leven centraal staat. Niet alleen ik ben door mijn ouders geadopteerd ook mijn twee zusjes zijn geadopteerd. Al aan het begin van onze relatie heb ik Gerard verteld dat ik later zelf ook graag een kindje zou willen adopteren zodat ik een kindje eenzaam of in nood dezelfde kans kan geven. Gerard stond hier gelukkig positief tegenover en samen zijn we biddend de weg van adoptie ingeslagen.
Na een persoonlijke strijd werd ons adoptie geadviseerd en ondanks dat de strijd er soms nog steeds is, is het verlangen naar adoptie groter en groter geworden.
De weg naar adoptie
Nayomi: “Het is maart 2013, mijn man en ik zijn destijds bijna twee jaar getrouwd. We bezoeken een avond van stichting SGJ (nu Timon) pleegzorg om te kijken of dat iets voor ons zou zijn. Ons huis en hart zijn groot genoeg om een kindje met een moeilijke thuissituatie een plekje te bieden in het weekend. Daar waren we al vrij snel over uit, als we die stap zouden nemen dan zouden we kiezen voor weekendpleegzorg.
Toch krijgen we allebei het gevoel dat dit niet is waar we nu mee verder moeten gaan terwijl het verlangen naar een kindje groter werd. We spraken samen over adoptie en eigenlijk waren we daar samen snel over uit, we zouden de aanvraag op de post sturen en dan afwachten wat het proces ons zou brengen. Op 14 maart hebben we het formulier ingevuld en vrij direct verstuurd naar de Stichting Adoptievoorzieningen. We ontvingen de bevestiging dat zij onze aanvraag hadden ontvangen en kregen een BKAnummer, een nummer dat het hele proces bij je hoort.
Twijfels
In de brief stond ook vermeld dat we in juli 2013 een uitnodiging zouden krijgen voor de eerste informatiebijeenkomst. In juli zijn we naar de eerste informatiebijeenkomst geweest georganiseerd door de Stichting Adoptievoorzieningen, maar dan ontstaan er twijfels over het moment om dit proces in te stappen. We hebben ons niet direct uitgeschreven tot de factuur voor de volgende voorlichtingsbijeenkomsten kwam. We deden een stapje terug. Een stap die ruimte gaf bij het verwerken van dingen uit het verleden. Een stap die op dat moment goed voelde voor ons.. ”
De komende tijd neemt Nayomi ons mee in deze spannende persoonlijke reis, de weg naar adoptie.
Elke tweede donderdag van de maand lees je op Mama van Dijk een artikel van een gastblogger. Zou jij het fijn, leuk, mooi of bijzonder vinden om jouw verhaal met anderen te delen? Stuur dan jouw inzending naar info@mamavandijk.nl.
Sta jij open voor adoptie?
-x- Mama van Dijk
No Comments