De peuterspeelzaal – taalontwikkeling én logopedie?

Het is alweer een paar maanden geleden dat Naomi voor het eerst de peuterspeelzaal binnenliep. Gevestigd in een school gaf het Naomi (en mij) eerst een nogal overweldigende indruk. De ontlading kwam dan ook steeds samen met een heleboel tranen bij het ophalen (die waren dan weer niet van mij). Inmiddels zijn we allemaal gewend. School(tje) is leuk en heeft de afgelopen tijd al een hoop moois opgeleverd tijdens het maandagse tafereel..

Onopvallend

Ik zie mijn grote peuter intussen veranderen in iets dat bijna op een kleuter lijkt. Met haar 100cm was ze als twee jarige groot, nu lijkt het ineens wel mee te vallen als madam er trots bij vertelt drie jaar te zijn. Ik vind het geweldig om te zien dat ze meedoet in de groep. Stiekem kom ik elke maandag een beetje eerder naar school en kijk ik onopvallend vol liefde naar mijn kleine grote meisje. Ik zie hoe ze met haar vingers in de mond aandachtig naar de juf luistert. Ik zie hoe ze de neusgaten van een andere peuter inspecteert en hoor haar voorzichtig meezingen met een liedje.

Evaluatie

Na enkele maanden op de psz volgde deze maand haar evaluatie. Ze komt lekker mee in de groep, aan de wenfase leek een einde te komen en alleen haar taal mocht zich een beetje extra gaan ontwikkelen. Ik hoor iets over mogelijke logopedie en testjes en vraag me af waar ik goed aan doe. Dit dametje dat zojuist de 3 jaar heeft aangetikt kon een jaar geleden slechts mama en papa zeggen. Moesten we het niet gewoon wat tijd geven? Was een VVE traject niet veel te veel? Was ik daar wel klaar voor? Of was het egoïstisch dat nu niet te doen? Een logopediste niet wat overdreven? Was deze tuttebel niet gewoon een beetje verlegen in de groep?

Taalontwikkeling

Thuis maak ik nog eens extra tijd om stil te staan bij haar taalontwikkeling. Mama mag ik Gleien? Ik weet dat ze het woord kleien bedoelde maar of een ander die link ook zou hebben gelegd? Lieverd, Wil je Kleien? vraag ik haar die morgen. Enthousiast springt mijn dochter op. Jaaaa! Samen gaan we aan tafel zitten. Kun jij mama eens nazeggen lieverd? “Kleien” Met moeite krijgt ze de K over haar lippen. Die middag roept ze opnieuw. Mama, ik wil graag gleien. Zelfverzekerd corrigeert ze zich. “Oh wacht, GGG-kleien”

Trots pakken we samen de klei uit de kast.
“Topper”, fluister ik haar toe.

In overleg met CB gaven we haar nog even rustig de tijd om zich verder te ontwikkelen.  En nu ineens zijn we alweer een jaar verder. Een jaar na het verschijnen van bovenstaand bericht dat ik eerder publiceerde. Een jaar ontwikkeling verder en wat voor eentje. Het gaat heel goed met onze inmiddels bijna kleuter die zich op eigen tempo wist te ontplooien, alhoewel ze nog wel eens een woordje slist heeft ze haar woordenschat intens vergroot. Klaar voor de volgende stap! School..

-x- Mama van Dijk