De dagen vliegen voorbij sinds we begin maart de brief kregen van de Raad voor de Kinderbescherming dat ze het verzoek om een aanvullend rapport hebben ontvangen. Ik merk aan mezelf dat ik graag verder wil in het proces zeker ook omdat we van andere stellen uit de groep waarmee we samen de cursus hebben gevolgd horen dat zij wel stappen maken maar het enige wat wij kunnen doen is afwachten en bidden of God ons proces ook voorspoedig wil laten verlopen.
Lees ook “Deel 3 – De weg naar adoptie”
Onrust
Inmiddels is het begin april en werd ik vanbinnen weer onrustig, zouden we wel worden gebeld? Zou ons rapport wel worden aangepast? Dit zijn zomaar wat gedachten die vaak vooral ’s avonds door m’n hoofd spoken. Gelukkig ben ik gezegend met een nuchtere man die er een nuchtere kijk op heeft en me voorhoud dat alles goed komt, dat ik geduld moet hebben ook al is dat moeilijk. Omdat ik flauw was van al het bellen naar diverse instanties heb ik Gerard gevraagd om te bellen met de Raad voor de Kinderbescherming om te vragen wat de stand van zaken is en of ze enig idee hebben hoelang het nog duurt voor we aan de beurt zijn. Gerard heeft op 4 april gebeld met de Raad voor de Kinderbescherming en daar kregen we te horen dat we van de ‘’wachtlijst’’ af zijn en dat we op ‘plannen’ staan. Ons dossier ligt dus weer bij diegene die ons rapport heeft geschreven. Binnenkort zullen we gebeld gaan worden voor het gesprek over het aanvullen van de special needs. Als ik dit schrijf is het 5 april en krijg ik een whatsapp bericht van mijn man dat we op 13 april een gesprek hebben met onze raadsmedewerker om ons rapport aan te laten passen. Wauw! Wat ben ik blij, eindelijk komt er weer beweging in onze trein die voor mijn gevoel stil stond.
Aanpassingen
In de vorige gastblog deelde we al over de aanpassing die moest worden gedaan voor we verder konden. We hopen en bidden dat de aanpassing in ons rapport wordt opgenomen zodat we ons weer kunnen melden bij Wereldkinderen en op intake kunnen. Met hen hebben we op dit moment geen contact omdat we eerst terug moesten naar de Raad voor de aanpassing van het rapport. Iets waar wij en andere stellen tegen aanlopen in het ‘’adoptieproces’’ is dat je veel zelf overal achteraan moet bellen om achter informatie te komen, dit werkt vaak frustrerend en kost een heleboel energie. Het lange wachten als het eenmaal bij diverse instanties ligt maakt het ook niet makkelijker.
Leren bewust te genieten
Gerard en ik hebben sinds we in dit adoptieproces zitten (nu bijna 2,5 jaar) geleerd om bewust te genieten van de tijd die we samen hebben en van het feit dat we bijvoorbeeld nog spontaan uiteten kunnen gaan. Ik zou dan ook tegen andere wensmama’s willen zeggen; “Hoe groot je wens ook is vergeet niet te genieten van de tijd die je nu samen hebt, dat is zo kostbaar en waardevol.”
Spullen voor ons kindje
Inmiddels hebben we een al een hele verzameling aan spullen voor ons toekomstige kindje. Je kunt hierbij denken aan voorleesboekjes van Pluk van de Petteflet en Jip en Janneke. Destijds toen we de beginseltoestemming kregen hebben we ook de eerste knuffels voor hem of haar gekocht. Alles zit nu in een grote kist die ik af en toe even open om te dromen over ons kindje.
De eerste ontmoeting
Ik kijk het meest uit naar onze eerste ontmoeting hoe zal het zijn, hoe zal je ruiken? Hoe zal je reageren op ons? Lief kindje kom maar gauw mama en papa kunnen niet wachten tot je er bent. We houden van je nu al ook al hebben we je nog niet gezien, je groeit in ons hart elke dag een beetje meer.
Gelukkig worden we in dit traject gesteund door onze lieve familie en vrienden dat geeft ook moed en kracht om verder te gaan in het proces. Voor mijn ouders is het extra bijzonder omdat zij zelf 3 kinderen (waaronder ik) hebben geadopteerd. Al gaat het proces nu anders dan toen ik en mijn zusjes geadopteerd werden er zijn ook raakvlakken waaronder het lange wachten. Het is fijn om dit juist met hen te delen omdat zij dezelfde weg zijn gegaan als die wij nu gaan. Dat is fijn om je zo gesteund en gedragen te weten door de mensen om je heen maar bovenal putten we onze kracht en ons vertrouwen uit onze Hemelse Vader. Hij heeft beloofd dat Hij er zal zijn en met ons mee zal gaan ook in de vervolgstappen die we gaan maken.
Wensmama
Bedankt Nayomi voor weer een bijzondere en realistische kijk in jullie persoonlijke adoptieproces. In het adoptieproces van Nayomi voel ik niet alleen de diepe wens maar eveneens de warmte en verbondenheid naar de vele andere wensmama’s ver weg en dichtbij. Ben of ken jij een wensmama? Deel vandaag een beetje extra liefde uit! Reageer in de comments of op social media.
-x- Mama van Dijk
No Comments