Die morgen levert ze haar speentje in. We spraken met de buuf af dat zij het speentje weer terug in de brievenbus zou doen zodat ik hem wellicht voor later kon bewaren in haar herinneringen box. Maar dan krijgt de dag een andere wending..
Lees ook: “Mijn driejarige heeft nog een speen”
Zonder-speen avontuur
Peuterlief was de dagen die hieraan vooraf gingen ziek geweest. Inmiddels opgeknapt, zo leek het, begonnen we aan het nieuwe zonder-speenavontuur. Die middag lukt het haar niet om te slapen zonder speen, ze sliep of rustte wel vaker niet meer dus we vonden het voor nu prima. Tot ze die middag last krijgt van haar buikje en ik de golven spuug nog net ontwijken kan. Aii, wat een slechte timing dit!
Ziek zonder speen
Een warm hoopje kind wurmt zich in de dagen en nacht die volgen troosteloos tegen me aan. “Mama wil jij alsjeblieft mijn tutje halen?” Om gelukkig tussendoor bij een opleving ook weer te zeggen “Ik heb geen speentje meer want ik ben groot”. Je zult begrijpen dat ik enorm heb opgezien tegen de nacht. En dat ik sowieso baalde van deze situatie voor haar. Ik kon nu immers niet meer terug. Die eerste nacht viel meer onder het mom van -team no sleep- maar dat had alles te maken met haar ziek zijn. Wanneer de metershoge stapel beddengoed zijn ronde in de wasmachine had gehad en wij de buikgriep opnieuw uitzwaaide werd het tijd voor een normale nacht, zonder spuugfestijn en koorts en dus ook voor het eerst in eigen bed zonder speen.
Een houding vinden zonder
Het heeft lang, heel lang geduurd maar na een kleine twee uur weet ze dan eindelijk een houding te vinden en valt in slaap. Normaliter zou ik haar rond de klok van 22 a 23 u nog even laten plassen maar ik besluit dat dit het moment is om ook daarmee te stoppen. Dat zou opnieuw betekenen dat zij in slaap moet komen zonder speen ook al was het dan in slaapdronken toestand. Die morgen ontwaken we allemaal rond de klok van 06.00 uur. Met een droog bed en een tutdoekje zonder speen.
Lees ook: “Zindelijk worden met 1,5 jaar of in 1,5 jaar tijd”
Tutloze leven
Overdag is ze stoer en wijs met haar inmiddels tutloze leventje maar in de nacht is het een heel ander verhaal. Maar al snel ging het beter. De tweede nacht duurde het in slaap vallen een uurtje, de dag erna een half uurtje en na een klein weekje gaat het uitstekend.
Cadeautje
Bij de speelgoedwinkel zocht ze een cadeauverpakking met zo’n 20 kleine potjes nagellak uit. Zoals je al kon zien op instagram is dochterlief daar vaak mee in de weer. Prachtig vind ze het! Ook bij oma verdween diezelfde dag van het afscheid van haar speen ook de speen die daar in haar bedje lag. Ze kreeg er een waterspuit voor terug.
We zijn zo’n twee weken verder en we kunnen zeggen dat het fantastisch gaat. “Want mama een tutje is echt voor baby’s!”
Wie had dat gedacht…
-x- Mama van Dijk
No Comments