Het is dochterlief die roept terwijl ik mezelf voor 5 minuten opsluit op de wc: “Mama-Wilma, ben je daar?” Vandaag wil ik even niet antwoorden. Wilde ik even helemaal niets. Ik was het zat na alle nachten brak te zijn en het verlangde even helemaal niets te hoeven. De deur die gesloten is open ik al snel als een traan over mijn wangen glijd.
Moe of Moeder
“Lieverd, mama is gewoon een beetje moe oké?” Haar ogen lijken mijn boodschap te begrijpen. Ze knikt en zegt:”Maar mam je hoeft niet te huilen want de Heere Jezus zorgt voor jou” .. “en ik ook” vervolgt ze. Ik plof op de bank terwijl het eten zachtjes pruttelt op het fornuis. De meisjes klimmen samen op schoot en we lezen een boekje.
Mama is moe. De eerste maand alleen thuis valt me best een beetje zwaar. Nee, begrijp me niet verkeerd ik sta er zeker niet helemaal alleen voor maar sinds manlief zijn switch van baan doormaakte bracht het een klein minpuntje met zich mee. Hij zou namelijk (nog) meer in zijn truck zijn dan thuis. De stempel internationaal chauffeur kreeg daarmee een realistische ommekeer. We zijn enkele weken verder en heus alles went maar voor nu besef ik ook dat ik samen met mijn meisjes op zoek ben naar een nieuwe balans. Een nieuwe balans die werkt voor ons allemaal.
Balans
Een balans in mijn leven die ik soms even lijk kwijt te raken als zoveel verantwoordelijkheid soms ineens zo voelbaar op mijn schouders rust. Ik geloof dat daar een stukje kwetsbaarheid en een proces van loslaten bij komt kijken en daarnaast een stukje pure ontspanning voor mama op zijn tijd.
Mijn gebed
Ik sluit mijn ogen en open die middag mijn handen;
Vader, in mijn zwakheid vind ik Uw kracht.
In mijn vermoeidheid vind ik Uw liefde.
Door mijn vragen, vind ik U..
Lieve Hemelse Papa, dankuwel dat ik mag weten dat ik het niet alleen hoef te doen.
Dat als ik bang bent U dichtbij zal zijn, dat wanneer mijn zwakheid me laat struikelen
u me helpt op te staan. Leer mij U te zoeken, altijd, steeds opnieuw.. – Amen.
Mag het ook jouw gebed zijn lieve mama! Hij is erbij en zal er zijn.
Ik heb U nodig.
Die middag is het dochterlief die in de auto een bekend deuntje oppikt. “Mama doe hem eens harder” vraagt ze beeldig. Haar liefdevolle lage stemmetje zet vervolgens in met flink volume op de achterbank:
“Heer ik heb U noooooo-dig, elke moment zo noooooo-dig…”
Weekend
Inmiddels rol ik s’nachts naar het midden van het bed om in het weekend manlief op diezelfde plek per ongeluk een beuk te geven. Nee, gekheid natuurlijk, dan kruip ik heel dicht tegen hem aan en fluister ik zachtjes dat ik van hem houd..
.. en hij er morgenvroeg uit mag met de kinderen.
-x- Mama van Dijk
No Comments