Als de hemel gesloten lijkt..

” God draagt je. Hij is erbij. Je bent niet alleen! Hij geeft je de kracht. ” Zomaar een paar krachtige termen die we elkaar als christenen regelmatig en liefdevol toespreken wanneer het leven een schaduwkant laat zien. Vandaag blik ik terug op zo’n moment omdat ik in mijn hart het verlangen ervaar om met jou te delen..

De wereld op zijn kop

Het is 20 maanden geleden als onze wereld opnieuw op zijn kop staat, onze tweede dochter wordt geboren en de roze wolk barst wederom los. Helaas drijft dat plezier al snel af en hangt er een grijze wolk boven ons prille geluk. Ons kleine meisje wist ons tot wanhoop te drijven. Haar eindeloze huilen, dag in dag uit, zette ons leven in enkele maanden op zijn kop.

Lees ook: “het krijgen van een huilbaby”

Goedbedoeld, terwijl ik gevoelsmatig meermaals kopje onder ga, komen daar de liefdevolle woorden; ” Je bent niet alleen, houd vol! ” En wauw wat kan dat een bemoediging zijn maar wat kan het tegelijk een diepe strijd zijn in je denken. Ik herinner mij dat allerdiepste moment. Mijn armen voelen leeg terwijl ik mijn pasgeboren baby draag. Ik zie mijn tranen vallen op haar gezichtje en plof neer op het bed terwijl ik het uitroep in machteloosheid. “Heer, laat het eindeloze huilen stoppen, ik kan niet meer..”

Machteloosheid

Ik voel nog steeds de machteloosheid en het wrange gevoel van schuld of boosheid eveneens. Meermaals beantwoorde ik de liefdevolle woorden “Hij is bij je” of “Je hoeft het niet alleen te doen” met een onverschillige gedachte. ” Maar als ik niet doorga wie doet het dan? Als ik niet mijn bed uitkom om hen te verzorgen, wie dan wel..? Is het nu niet genoeg? Hij ziet toch dat ik niet meer kan”? Wat kan die strijd in je hoofd tekeer gaan. Een strijd die werd gevoerd vanuit vermoeidheid, een gebroken moederhart.

Ons gezin werd gedragen

Pas achteraf toen de rust na een half jaar uiteindelijk begon door te dringen in ons gezin, toen kwam ook het verwerken van de moeilijke start en de pijn die het me als moeder had gedaan. Op dat moment kon ik pas zien hoe God ons gezin had gedragen.  Hoe maaltijden waren bezorgd op de juiste momenten, hoe woorden van hoop hadden geklonken na een schreeuw naar de hemel. Hoe manlief binnenkwam net op het moment dat ik brak. Op zoveel manieren werd duidelijk dat ik het niet alleen had gedaan. Dat Hij er was en zorgde voor nieuwe kracht o.a. door de mensen om ons heen. Ons gezin werd gedragen in die grijze nacht.

Ik voel soms zo’n taboe als het gaat om die eerlijkheid in het geloof! Moeten we het dan allemaal uitschreeuwen naar de hemel als het even moeilijk is? Nee, natuurlijk niet! Maar het mag er wél zijn, die boosheid, die machteloosheid, die schreeuw in je persoonlijke verdriet. De zoektocht naar de plek van God in je leven, juist als je even niet meer kunt. Als je gebroken bent, vermoeid, of als je je alleen voelt.

“Mattheus 11: 28 – Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, ik zal je rust geven”

Zwarte nacht

Misschien beleef jij ondanks de felblauwe lucht buiten ook een zwarte nacht in jouw leven. Misschien weet je niet hoe je dagen door moet komen en voel je een innerlijke strijd. Waar is God in jouw moeite en verdriet? Zag hij niet dat je op was? Waar is Hij met zijn oneindige bron van liefde en kracht voor jou? De woorden van hoop voelen soms zo makkelijk te midden van jouw persoonlijke strijd. Lieve jij, ik weet niet wie je bent maar ik ervaar in mijn hart dat ik juist vandaag woorden van hoop met jou delen mag. En ook al voelt dat soms leeg of makkelijk, je mag weten (ook als de hemel soms gesloten lijkt);

Je bent niet alleen. 
Met liefdevolle armen beschermt Hij je. 
Zijn Hand rust op jou!
Hij is erbij!

Ik bid dat Zijn aanwezigheid je mag raken en bid Zijn zegen over je uit!

-x- Mama van Dijk