Een poosje geleden ben ik van baan veranderd en het leek me leuk daar eens over te schrijven. Om een indruk van mijn werk te geven zal ik beginnen met een soort van klein dagboek. Maar dat juist die dagen een beetje anders verliepen lees je vandaag. Ik neem je mee..
Een van de veranderingen in mijn nieuwe werk is wel dat ik de hele week van huis ben. Of nouja eigenlijk niet helemaal. Elke week proberen ze me één keer ’s avonds thuis te laten komen. Wanneer dat is weet ik overigens bijna nooit. En vrouwlief dus ook niet. *Note vrouwlief: Daar moest ze even aan wennen maar inmiddels loopt het thuis weer als een geoliede machine.
Een vroeg begin
Maandag ochtend 02:25uur – de wekker gaat.
Maandag ochtend 02:30uur – de wekker gaat weer.
Maandag ochtend 02:35uur – de wekker gaat weer en lijkt niet op te geven en dus geef ik me gewonnen. Ik strompel naar de douche en even later kijk ik hoe mijn bekertje gevuld wordt met het zwart goud, koffie!
wat een wondermiddeltje is dat toch, ik begin wakker te worden en het tempo kan omhoog. Normaal heb ik de vrachtwagen (vlak)bij huis staan maar dit weekend is hij blijven steken op de zaak in Reusel en ben ik met een personenauto naar huis gereden. Halverwege Barneveld – Reusel begint de drang naar een volgende bak koffie al aardig op te spelen. Op de zaak dus snel naar binnen voor de koffie!Maar dan, oeps alarm, wist ik veel…. Dat begint goed.
Folgen
Later op de dag rijd ik mijn truck door het Ruhrgebied bij onze oosterburen. Als er een grijze opel voor me gaat rijden, net voordat ik wil knipperen met mijn lichten om te gebaren dat het wel wat vlotter mag, gaat er een fraai bordje omhoog met de tekst”folgen polizei”. Ah, daarom gingen ze dus voor me rijden. Maargoed, geen man overboord, ik heb alles goed voor elkaar.. zo dacht ik toen nog.
“Spechen sie deutsch?” zegt de dame die zich agente mag noemen. Als een echte Hollander beantwoord ik de vraag met “ein biesjen” waarop zij antwoordt met; “oh dan doen we het gewoon in het Nederlands”. Huh! Krijg nou wat denk ik.! Ze komt al snel met het verhaal dat ik tekort op mijn voorganger zat en ja ze had gelijk maar dat heb je wel eens in drukke gebieden! 32 meter ipv 50 kon echt niet volgens de dame en ik kon die morgen alles uit de kast halen maar het werd gewoon betalen, 110 euro’s! Hatsee!
Bezweet zandmannetje en mul klapzand
Dinsdagmiddag: Aangezien ik vanavond mogelijk even thuis kan zijn staat het tempo op standje huphup! Nog (even snel) een collega laden, zelf de auto vol laden en dan naar Barneveld. Mijn collega laden viel overigens niet helemaal mee, 2 vrachtwagens moeten naast elkaar staan en dat gaat niet altijd in het bos zoals je zult begrijpen. Maar afijn na 2 locaties zat ‘ie vol en kon hij gaan. Ik had nu nog 4 stapels (voor de duidelijkheid; houten stammen) en dan zou ik ook vol zitten. Jammer dat er een slang van mijn kraan kapot ging waardoor ik die eerst moest vervangen, jammer dat 2 van de 4 stapels al weg waren en jammer dat ik daardoor naar de andere kant van het bos moest, jammer dat dat stuk net heel mul klapzand was waar ik me gigantich vast reed, een uur vertraging opliep en eruit zag als een bezweet zandmannetje. Aan alles komt een eind en zo kwam ik ook weer op het harde asfalt met de neus richting huis.
“Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht” zing ik in gedachten. Volgas Noordwaarts. Maar hé, wat zie ik nou in mijn spiegel?! Het deurtje van de kist onder de truck staat open en wat blijkt, weg gereedschapskist! No way! Hoeveel pech kun je hebben..
Chauffeur rondhouttransport
Het bevalt me uitstekend alhoewel dit dan wel weer de slechtste dagen tot nog toe waren. Er zat een hoop tegen maar we blijven lachen! Ik heb nooit spijt gehad van de switch van distributie naar het bos en snap eigenlijk niet waarom ik zolang heb gewacht om de knoop door te hakken en wat totaal anders te gaan doen. De combinatie van natuur/bos en transport passen me prima! Ook als de herfst en winter hun intrede doen en het dus wat meer aanmodderen wordt in het bos verwacht ik dat ik kan blijven lachen tussen volle ladingen en ritten door de bossen waar de geur van gekapt hout blijven zorgen voor een vakantiegevoel.
Doe je werk met plezier dan kun je altijd blijven lachen.
Papa van dijk
// Meer Papablogs? Lees het hier!//
No Comments