geloof

Helemaal van het padje..

Helemaal het padje af. Het is een zomerse dag als die woorden nagalmen wanneer ik de radio, met het contact van de auto, uitzet. Stuur jij wel eens het asfalt af? Waar dat heengaat lees je vandaag in een gloednieuwe blogpost in de rubriek “Geloof” op vrijdag.

Buiten ons kliekje

Het asfalt af, de bush in. Feitelijk gezien betekent het dat de onverharde bush je niet de zekerheden zal geven zoals je die gewend bent van een geasfalteerde weg. Geen borden, orde of dergelijke zoals je die gewend bent. Waar ik heen wil? Je voelt hem misschien wel aankomen. Als christen is het soms zo makkelijk om binnen het vertrouwde christelijke kliekje te blijven ronddobberen. Immers, allemaal dezelfde visie, gewoonten, tradities misschien. En zeker, ik moedig je aan die betrokkenheid altijd te blijven zoeken dicht bij mensen die Jezus liefde uitdragen, je onderwijzen en voeden met Zijn geest.

Maar..

En dan toch een maar. Ik weet niet hoe het vandaag de dag met jou zit maar wat kan het verhelderend wezen om eens voorbij de schutting te staan van die vastigheid en het kliekje waarin je zit. Ik herinner me ineens een moment uit mijn eigen jeugd. Mijn ouders die op zondagmiddag een siësta inlasten en ons met een bak lego aan de haal lieten gaan. Buiten de poort spelen was op deze rustdag not done. What?! Geloof me, er gingen “per ongeluk” op zondag een heleboel ballen over de schutting en het werd een soort lifegoal van de zondagmiddag terwijl zij een powernapje deden. Totaal los van die vroegere zondagse traditie, die ik nu als moeder tamelijk goed kan begrijpen en het liefst elke dag zou willen toepassen, bedoel ik te zeggen dat het goed is om soms een stap buiten je comfortzone te zetten.

Kijken voorbij de schutting

Kijken voorbij de schutting van je comfortzone, het asfalt af. Ik bedoel daarmee te zeggen dat je Jezus liefde mag gaan uitdragen voorbij je eigen comfortabele grenzen. Dat je eens van het asfalt afstuurt en het lef hebt om te midden van de menigte, waar ze Jezus liefde nog nooit hebben gevoeld, durft te zijn wie je bent, in Hem. En je je ook daar geliefd mag voelen. Een christelijke mama mag zijn. Een kind van de Allerhoogste.

Of dat gaat met strijd? Heus wel! Maar het is de opdracht die je Hemelse papa je geeft en het zal gezegend worden. Zie om naar die buurman die in jouw ogen nergens aan doet, alleen staat en niet behoort tot enig kliekje. Sta klaar voor de zieken. Sla een arm om de mensen in nood en heb een afkeer tegen onrecht.

Gebed

Heer mag het onze taak zijn Uw liefde de wereld in te dragen. Haat en nijd te overrompelen met bakken liefde. Armoede te omarmen met persoonlijke en geestelijke rijkdom en de natuur elke dag weer te zien als Uw waanzinnige schepping. Leer me de wereld in te trekken en wees mijn Gids zodat ik mag weten dat daar waar zekerheden wegvallen, U altijd stand houdt. Amen.

Zo mag het een lifegoal worden lieve mama’s om ballen van hoop en liefde over je eigen schutting over te gooien. Om te staan, te midden van de wereld, daar waar we met liefde mogen omarmen.

Ga de wereld in!