Enkele weken geleden drinken we een sapje in het huis van vrienden. Thuis stond de oppas paraat om voor de kids te zorgen en al snel kwam er een bijzonder gesprek op gang. Eentje die de vinger op de zere plek legde. Die avond noem ik het bewuster dan ooit. Ik ben verslaafd. Telefoonverslaafd, Ja.
Een telefoonverslaving?
Die avond loop ik rondjes door de woonkamer om aan te duiden hoe het ervoor staat. Zo loop ik over straat, jongens. Dit is hoe mensen mij op straat zien. Dit is hoe mijn telefoon verweven is in mijn complete zijn. Ik ga weer zitten en vertel die avond openlijk over de struggles. Over het stressgehalte dat steeg. Over het alsmaar online zijn en de impact op mij als moeder, een gezin. Zonder telefoon was ik sowieso nooit meer. Op de wc, op de slaapkamer, in bad, overal waren wij, de telefoon en ik, in contact met de verdere wereld.
Als ik mijn telefoon vergat, ging ik sowieso terug. Op pad zonder kon ik niet.
Voor werkgerelateerde zaken zit ik veel achter de laptop of telefoon. Niet gek voor een schrijver, mijn leven ging zich alleen steeds meer online voortleven en er ontstond al snel een basis van uren aaneengesloten telefoongebruik per dag. Wat overigens niet zozeer de paar mailtjes per dag voor werkgerelateerde zaken waren. Die waren prima af te schermen in een bepaald tijdstip als ik dat wenste. Dit ongezonde telefoongebruik ging verder dan dat. Gevuld met nutteloos scrollen onder andere. Het maakte me minder productief ook bovendien.
Het alsmaar online staan dreef me af en toe tot een waanzinnig stress niveau. Wilde ik een telefoontje beantwoorden stonden er weer 26 what’sapp berichten te wachten. Wilde ik kijken hoe laat het was, zag ik 43 meldingen op Facebook. Wilde ik even mijn banksaldo checken, riep mijn Instagram account. Voor ik het wist besteedde ik een derde van mijn dag aan mijn telefoon terwijl ik mezelf hardop de vraag stelde waarom de kinderen toch zo hangerig waren en ik me zo druk voelde.
WAKKER WORDEN!
Die avond neem ik nog laat contact op met Corrinne Bax. Haar prachtige aandachtige kijk op het leven geeft mij zo vaak dat waar ik naar op zoek ben, rust. Haar ultieme tip was het per direct archiveren van whatsapp berichten en het uitschakelen van alle (pop-up)meldingen die je maar kunt bedenken. Daarnaast krijgt de telefoon het liefst een vaste plek in huis, een beetje uit het zicht. Mijn telefoon stond daarbij al vaak op stil.
van 3 seconden naar 3 uur
En wat gebeurde er? Als natuurlijk gevolg daarop kwam er een enorme rust voor terug. Even snel kijken hoelaat het is? Geen enkele popup melding van whatsapp of rood gekleurd cijfertje van Facebook leidde me nog langer af van datgene dat ik wilde doen. Ging het helemaal zelf, nee! We zijn enkele weken verder. Wat is er veel veranderd. En wat een gigantische rust is er gekomen. “Ik moet er wel even aan wennen hoor dat je nu niet zo snel meer reageert” klinkt het geluid vanuit de omgeving. Van reageren in 3 seconden wordt er nu al snel 3 uur of 3 dagen gewacht (haha sorry!). Wil je direct contact? Doe even een belletje! Lekker ouderwets.
Voornemen
Lees ook: Schermtijd voor kinderen minder zorgelijk
Voornemen of niet, besef eens wat het met je doet. Met jouw aanblik als moeder, het voorbeeld van je kinderen. Hoeveel tijd besteed jij aan je telefoon? En wat zou jij graag willen? Stop vandaag nog. Het kan. Een aantal maanden geleden schreef ik al eerder over dit onderwerp en in deze blogpost lees je over diverse apps voor Android en Apple die je helpen met het in kaart brengen van je telefoongebruik. Inclusief tijdslot voor de liefhebbers.
Ik was er zó klaar mee om mijn ogen het beeld te ontnemen van mijn kinderen. Om écht te zien hoe ze speelden, want ze konden het prima. Om écht te zien hoe mooi de wereld om ons heen straalt, zonder filter.
Ga jij er ook mee aan de slag?
Als ik het kan….
-x- Mama van Dijk
No Comments