In de dinsdagpost schreef ik over de lichtelijke horror van het bloedprikken. Terwijl ook een apparaatje vast haar glucose waarde meet vraag ik haar de uitslag te delen. Kort en bondig word er nee geantwoord. Gaat via de huisarts. Maar sterkte ermee word ons met een handdruk gezegd als we de deur uit wandelen. Sterkte ermee? Het blijft malen. Zou ze meer weten dan ik? Zou er een drastisch hoge waarde te zien zijn geweest? Het maakt me onrustig en ik besluit al de volgende dag de huisarts zelf te bellen..
Als je ons verteld had dat ze leed aan iets als pfeiffer hadden we hen geloofd. Uren en uren wilde ons peutermeisje slapen. En alleen haar ’tut’ (lees:speen) gaf troost. Als dochterlief in de ochtend twee uur op was geweest lag ze daarna in de woonkamer op de grond. Uitgeteld. Om vervolgens 4 aaneengesloten uren te slapen en eind van de middag wakker te worden in bed..
Als uiteindelijk blijkt dat enkel de acute ontstekingswaarden wat aan de hoge kant zijn is dat zogezegd zeker geen reden tot zorg. Er word geadviseerd vooral toe te geven aan de vermoeidheid. En signalen van eventuele verslechtering door te geven. In de weken die volgen slaapt ze veel. Soms erg onrustig. Maar vaak urenlang. En ineens zien we dan ook weer vaker een stralende heldere lach, steeds vaker word ze weer wakker met praatjes. Steeds vaker schuiven we de middagslaap weer op naar een normaal middagslaapje. Rust ze heerlijk een paar uurtjes uit om vervolgens de dag weer aan te kunnen.
De komst van een zusje heeft haar leventje op z’n kop gezet. De maanden van onrust heeft zichtbaar wat met haar gedaan. Zou ze veel wakker hebben gelegen? Vraag ik me af. Zou ze het eindeloze huilen van haar nieuwe zusje en ook mama’s tranen hebben gevoeld? Zou ze zich hebben afgevraagd of ze er nog toe deed? Had ik het goed gedaan? Mama’s kleine grote meisje word een hele dame. Door het vuur zou ik gaan, lieverd, met alles dat in mij is. Voor jouw veilige haven, jouw geluk. Door jouw komst werd mama, mama. Die liefde is oneindig, gaat nooit meer stuk.
Lieve Naomi, als je dit leest straks of later. Wat is mama trots op jou, wat geniet ik van wie je bent. Mama houd van jou, tot aan de maan en nog verder, en ook weer terug.
-x- Mama van Dijk
No Comments