Waar is je geloof?

Alvorens ik dit artikel schrijf herinner ik me plots hetgeen ik deelde in de allereerste 10daagse Saviorscrown die ik gaf in juni, een maand geleden. Waar is je geloof wanneer je de controle verliest?

We kunnen ons geloof laten leiden door gevoel. Ergens is dat prachtig. Er is voor mij niets zo verrijkend als mijn geloofsleven écht ervaren en voelen. Pure aanbidding en overgave. Dat is hoe ik persoonlijk mijn geloof ook zo graag vorm geef.

Saviorscrown

De avond voor de introductie van de saviorscrown bad ik een eenvoudig gebed. Eentje vol dankbaarheid maar bovenal een zucht van opluchting. Ik herinner me woorden in de trant van “Nu kan er niets meer gebeuren Heer, alles is er klaar voor. Gaat U er maar mee aan de slag.” Zo geschiedde. Maar niet voordat ik zelf nog een lesje in overgave kreeg te verduren. Want waar was dat geloof, waar was die overgave toen het allemaal toch nog dreigde mis te gaan?

Wanneer we de controle verliezen, waar is dan ons geloof?

Na maandenlang werken aan de Saviorscrown werd het hoog tijd voor een dagje uit als gezin. We genoten van een dagje Irrland nét over de grens waar ik stom genoeg voor de ingang mijn telefoon op de grond laat vallen. Met een hand voor mijn mond zie ik mijn scherm van groen overgaan naar zwart. Mijn connectie viel weg. Tranen vullen mijn ogen. Dé Saviorscrown. Hoe dan?! Nog diezelfde avond zou de cursus starten met de toelating van de deelnemers in de groep. Nog diezelfde avond zou alles samenkomen waar al zolang aan was gewerkt. En nu dit. Zonder mijn telefoon had ik geen cursus te bieden. Het maakt me onrustig en teleurgesteld, ik voel zelfs de irritatie wanneer mijn hart het uitroept;

“God het was toch uw plan, help!”

Gesplitst tussen de glimlach en zorgen

Dat dagje uit leef ik gesplitst tussen de glimlach van mijn kinderen en de zorg in mijn hart. Het is manlief die de woorden laat klinken wanneer ik het dreig op te geven aan een zonnige picknickbank in het park; “Waar is je geloof Wil, wanneer je de controle verliest?” Mijn onrustige hart maakt even plaats voor kalmte. Het was zó waar. De connectie met God ging nooit op zwart. Sterker nog, die ging alles te boven..

Die morgen bid ik veel. “Oke Heer, ik geloof niet dat U hier een telefoon uit de hemel laat vallen, ik geloof wel in uw plan met de Saviorscrown en met mij op dit moment. Helpt U een oplossing te vinden”.

We bellen telefoonwinkels vanaf het Duitse pretpark en maken een afspraak voor diezelfde middag terug in Barneveld. We verlaten veel eerder dan gepland het park en het betreffende scherm blijkt op voorraad. Twee uur voor de start van de Saviorscrown til ik dankbaar de last van mijn schouders met mijn ogen gericht op de hemel. Ik voel de knipoog in mijn hart.

Zorgen in het hart

Klein of groot. Zorgen kunnen ons leven in zijn greep houden. En juist in die noden lijken we soms even vergeten dat we op handen worden gedragen. Dat Zijn vader armen ons leven omringen, ook in de strijd van ons hart die daar zo vaak bij gepaard gaat.

Welke zorgen liggen op jouw schouders? Welke situatie heeft jou uit je comfort-zone gebracht de afgelopen week? Waar vult jouw hart zich mee? Een blinde paniek of een gebed om hulp? Laten we onszelf trainen dat laatste te doen in overgave, met Hem die in ons is.

Je wordt vandaag opnieuw op handen gedragen.

-x- Mama van Dijk