gastblog

Ziek van het voeden

Gastblog – Je was 8 weken oud toen ik je je eerste brief schreef. Inmiddels ben je bijna 8 maanden oud en kijk ik terug op de afgelopen maanden nu het eindelijk wat rustiger is..

Mama Jorienke, ook wel bekend als Mama.Jork op instagram, stuurde mij enkele weken geleden deze blogpost. Vanuit het hart geschreven zo bleek al snel. Vandaag haar kijk op een roze wolk die plots zo grijs kleurde.

Een glibberig lijfje

Mijn bevalling ging goed. In 3 ½ uur was je daar, werd jouw glibberige lijfje op mijn borst gelegd. In mijn hoofd was ik nog lang niet zo ver. Een bevalling, en zeker van de eerste, die duurt toch minstens 24 uur. Maar nee rond 23:30 braken bij mij mijn vliezen, en om 3:11u was je er, 27 maart 2019 , een meisje , 51 cm lang, 3000 gram. Daar was je dan ineens. Maar wat moest ik wennen, die bevalling duurde zo kort dat het bij mij een paar uur duurde voordat ik de tijd nam en je eens goed bekeek. Wat was je mooi. En wat was het tot nu toe goed gegaan. Je dronk wat uit mijn borst en sliep vooral veel die eerste uurtjes.

Daar was je ineens. In mijn hoofd was ik nog lang niet zover

Als de start niet gaat zoals gehoopt

De dagen daarna waren zwaar. Heel zwaar. Het drinken aan de borst vond je moeilijk. Je hapte niet goed aan, en als we je wilde helpen gaf je veel tegendruk en wilde je niet gedwongen worden om te drinken. Ik en onze lieve kraamverzorgster probeerde alles om je goed aan te leggen, alle verschillende houdingen werden geprobeerd. Maar helaas het mocht niet baten, ik kreeg tepelkloven. Wat een pijn, en wat een verdriet , want aanleggen dat ging niet meer.

In de week die volgde viel je steeds meer af, je gezichtje werd smaller en papa en ik hadden door dat er iets moest gaan gebeuren. Je tongriempje en lipbandje waren inmiddels al gekliefd. Maar dat hielp helaas ook niet. Op dag 10 , de laatste dag van de kraamhulp besloten papa en ik dat het klaar was. Je was niet meer mooi, niet zoals op dag 1, je wangen waren ingevallen , je was stilletjes en sliep veel.

Een pittige tijd brak aan

Ik kreeg vier borstontstekingen en was zo ziek

Op die dag begon de tijd van 2 maanden volledig kolven voor jou. Je kon het gewoon niet, niet aan mijn borst drinken. Ik had genoeg, ik had zelfs veel te veel voor jou. Maar het lukte je niet. 5 keer per dag moest ik kolven , op dag 10 begon het al met borstontsteking 1.. waarop er helaas nog 3 volgde in de weken die komen gingen.

Ik had zoveel voeding voor jou, elke dag 1 ½ voeding extra in de vriezer. Afbouwen ging niet want dan zat de volgende knobbel er al. Twee maanden lang kreeg jij mijn voeding via de fles. Die knuffelmomentjes waren kort., ik moest je weer neerleggen anders liepen mijn borsten vol. Na je voeding ging ik nog een halfuur kolven, en lag jij alweer naast me te slapen.

Todat ik mijn vierde borstontsteking kreeg. Toen was het klaar. Ik ben zo ziek geweest , zo veel pijn heb ik gehad. Het was op. Maar wat een verdriet. En nog steeds. Ook nu je 8 maanden bent, nog steeds schrijf ik dit met tranen in mijn ogen. Wat een strijd is het geweest. Ik krijg buikpijn als ik terug denk aan die pijn, die emotie, die opluchting, ik had het zo graag anders gezien.

Van te voren was ik heel goed voorbereid dat het echt niet makkelijk zou zijn , borstvoeding geven. Maar had ik misschien ook een cursus mogen krijgen voor het verdriet als het niet lukt, en je moet opgeven. Hulp bij die gevoelens die je jezelf aanpraat, de schaamte , het doorzetten ondanks dat je eigenlijk weet dat je moet stoppen?

Dankbaar

Ik ben dankbaar voor familie en vrienden die mij liefdevol aanmoedigde, en de juiste dingen zeiden , dankbaar voor een God een Vader in de hemel die me troost en me kracht geeft om alles voor je te doen. Dankbaar dat het nu zo goed met je mag gaan.

Dat je groeit, vrolijk bent , en het meest lieve makkelijke meisje bent dat er is. Dankbaar voor de knuffels die ik van je krijg, voor de grote lach op je gezicht wanneer ik thuis kom uit mijn werk. Dankbaar dat jij het me nooit kwalijk zal nemen dat het niet lukte , dat het niet ging. Dankbaar voor die ene foto van ons samen, die ene keer dat je wel goed dronk uit mijn borst.