Terwijl je dit leest vlieg ik naar Jeruzalem. Ik zeg ik, omdat de rest (mijn drietal) thuis is gebleven, naar school gaat en geniet van elkaar. Afgelopen dinsdag schreef ik er al over. “Babynews” Ik ga op kraamvisite in Jeruzalem en het enige dat ik meeneem is een handbagagekoffertje. Bevrijdend wel, moet ik bekennen.
Uit handen
En alhoewel ik mezelf de afgelopen maanden al zeker 36 keer dat vliegtuig in had gewenst is loslaten tegelijk ook het het meest moeilijke in het gehele moederschap. Misschien herken je het. Hoe groot of hoe klein de kinderen ook zijn. Loslaten betekent voor mij de grip verliezen. De controle uit handen geven. Vertrouwen op hun eigen kunnen (vertrouwen in papa heb ik wel). Maar bovenal op Hem.
Vertrouwen is durven loslaten en weten dat God opvangt.
Steeds vaker is het mijn driejarige die het huis uitvlucht en stiekem zonder te vertellen de buurt door paradeert op haar fiets met zijwieltjes. Een proces van loslaten want alhoewel het huizen driehoek-blok slechts zo’n 14 huizen telt duurt dat rondje soms wel 10 minuten. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn oksels daar van gaan klotsen, ook al gaat dat steeds beter.
Loslaten als moeder
Loslaten, zo voelt het ook wanneer mijn dochter vanaf school fietst en ineens in de massa verdwijnt. Want verderop, voorbij de weilanden, zag ze de buurhond wandelen. Heel veel gebeuren kan er niet. Of was dat vooral wat ik mezelf in deze situaties probeerde wijs te maken terwijl ook ik snel mijn weg naar huis vervolg?
Loslaten, het is een dagelijkse struggle als moeder. Maar loslaten laat me bovenal zien wat ik daadwerkelijk nodig heb. Mijn Vader. Want terwijl mijn hand niet verder reiken kan is het God die hen ziet. Hen bijstaat. Bij de hand neemt. Ik zie in gedachten een lightbox bij een vriendinnetje op een kastje staan. Een eenvoudige tekst slaat zich in mijn hart. Ik herinner het me vaak..
Let go, and let God.
En zo is het vandaag de dag ook. Wanneer je enigszins met ietwat samengeknepen billen op een vliegveld loopt of je doodnormale (werk)dag begint.
Als je loslaat, heb je twee handen vrij. Vouw ze!
Tegelijk betekent loslaten voor mij vrij ademen. In stilte ontmoeten. Loskomen van dat wat je voortdurend op je plek houd. Zorgen? Verplichtingen? Pijn? Breng het in overgave bij Hem. Wat mag jij vandaag loslaten? Leg het eens in gebed.
Tot volgende week!
-x- Mama van Dijk
Volgen kan op instagram.com/mamavandijk
3 Comments
Dank je wel. Hier had ik even wat aan. Jij een heel fijne tijd bij je familie in Israël gewenst.
When trials seem to weigh you down,
And you can’t get answers when you pray,
Just wear a smile and lose that frown.
Have faith and trust God anyway!
When you’re discouraged and feel sad,
And the skies all turn to gray,
And everything seems to turn out bad,
Keep believing and trust God anyway!
When the night seems so very long,
And it seems it will not turn to day,
Praise God in your heart with a song.
Give thanks and trust God anyway!
When you can’t get any peace of mind,
Even when you never cease to pray,
And answers you can’t seem to find,
Look up and trust God anyway!
Remember God’s timing is not ours,
And the answers will come one day.
Nothing is too hard for God’s powers,
So cheer up and trust God anyway!
Margaret Cagle
Wat mooi zeg. Bedankt voor je reactie.
Je bent een goede moeder en een goede moeder geeft het goede voorbeeld en nu genieten van alles in Jeruzalem!