Jezelf oplaadtijd gunnen, hoe dan?

Op vakantie gaan, uit eten gaan, met je kids naar de dierentuin gaan of even heerlijk met vriendinnen een dagje naar de sauna. Allemaal dingen waar een prijskaartje aan hangt, maar waar we wel intens van kunnen genieten en even van kunnen opladen. En zeg nou eerlijk, dat opladen hebben we allemaal zo nu en dan toch echt even nodig. toch?

Anna schrijft met passie over geloof, maandelijks geeft ze ons stof tot nadenken. Lees hier meer van haar bemoedigende artikelen!

Alles bij elkaar

Ik bedoel: je hebt je huishouden, je zorgt voor je kids, misschien werk je of doe je vrijwilligerswerk, misschien doe je naast dit alles ook nog een studie en daarbij komen nog de taken die je wellicht doet in de kerk. Het is niet niks wat dagelijks weer op je bordje verschijnt.

Goed, we zijn het erover eens dat je een powervrouw bent die af en toe ook wat oplaadtijd verdient. Maar gun jij het jezelf om die tijd te pakken? Of beter gezegd: gun jij het jezelf om geld in jezelf te investeren? Of ervaar je dat een lastige opgave?

Investeren

Zelf heb ik het een lange tijd lastig gevonden om geld in mezelf te investeren. ‘Ik heb het niet nodig,’ of ‘Misschien dat ik over een paar weken die massage boek,’ waren vaak argumenten die ik aanvoerde om het geld netjes achter de knip te laten in plaats van over de toonbank te laten gaan.

Vanuit huis ben ik opgevoed met het idee dat het goed is om een appeltje voor de dorst te hebben, maar ik had dat idee soms iets te extreem. Ik was te veel bezig met de gedachte dat we het in de toekomst misschien nodig zouden hebben, dat ik mezelf een klein dingetje al niet gunde. Nu zeg ik overigens niet dat ik voorstander ben van massaal spullen kopen die je niet nodig hebt, want ik denk dat we met minder onnodige spullen lekkerder in ons vel zitten. Maar er is een soort gulden middenweg die ik voor mezelf moest ontdekken.

Ontdek dat ook jij het waard bent

En zo zijn er denk ik meerdere mensen die die gulden middenweg nog mogen ontdekken. Zo ken ik iemand die zichzelf ook een heleboel misgunt, omdat ze vindt dat het geld beter besteed kan worden aan de kinderen in arme landen of aan een bepaald rampgebied dat volop in de media is. Natuurlijk zijn dit ook goede doelen voor ons geld, maar dat betekent niet dat we zelf niet mogen genieten van wat er binnenkomt.

Mijn man is een echte ras-opportunist en is dan ook veel makkelijker in het uitgeven van geld voor zichzelf. Aan het begin van ons huwelijk toen ik als net afgestudeerd groentje mijn eerste echte baan had en Ferdy bezig was zijn bedrijf op poten te zetten, hadden we soms niet zoveel. Ik was druk bezig met het bijhouden van onze financiën in een spreadsheet en maakte lijstjes van de goedkoopst mogelijke ingrediënten voor de goedkoopst mogelijke (maar voedzame en lekkere) maaltijden.

Ferdy daarentegen sprak (al vertrouwend op onze voorzienende Heer) eerlijk uit dat hij met ons laatste geld gerust nog samen lekker uit eten zou gaan en dan wel zou zien wanneer er weer wat geld binnenkwam. Natuurlijk is dit nooit gebeurd, want ja, hij was immers met mij getrouwd, haha.

Beschaamd

Toch kwamen we een keer zo dicht bij de 0 euro dat we mijn ouders een mini lening vroegen die we een week later weer terug konden betalen. Datzelfde weekend hadden we een verjaardag van onze vrienden en gingen we met een grote groep karten, dat was de wens van de jarige job. Met gekrulde tenen zat ik naast Ferdy in de auto. Want ja, gingen we nu met het geld dat we geleend hadden van mijn ouders gezellig karten, terwijl het geld eigenlijk bestemd was voor boodschappen en andere basale dingen?

Ik hield voet bij stuk en zei dat we voor de gezelligheid mee gingen, maar niets zouden consumeren. Gezellig was het zeker, totdat Ferdy triomfantelijk aan kwam lopen en vertelde dat een van onze vrienden een heat karten voor hem had betaald. Beschaamd zat ik achter het glas te kijken naar Ferdy die met zijn vrienden over het parcours scheurde.

Toen we even later in een grote gezellige kring zaten in het kart-café en de serveerster de bestelling voor drankjes kwam opnemen, groeide die schaamte nog meer. Ik deed alsof ik geen dorst had en gaf dus aan dat ik niets hoefde te drinken. Ferdy bestelde wel een colaatje. Een aantal vriendinnen begonnen aan te dringen: ‘Joh, An, doe ook gezellig mee! Neem ook wat te drinken!’ Toen ik zo luchtig mogelijk aangaf dat we een beetje krap bij kas zaten, sprong een van mijn vriendinnen op en gaf aan dat ze mij wel zou trakteren. Hoe hoog of laag ik ook sprong, ik kreeg het drankje van haar in mijn hand gedrukt.

Durven genieten

Nu ik hier, vier jaar later, op terugkijk kan het schaamrood nog steeds op mijn kaken verschijnen.

Dat heb ik onlangs ook tegen deze lieve vrienden gezegd, toen het weer even werd opgerakeld. Want waarom deed ik zó spastisch? Waarom kon ik mezelf niet dat glas ice-tea gunnen? Ja, dan was het even van geleend geld, maar waar hebben we het over? Een tientje?

Ik kan niet in jouw portemonnee kijken en weet niet hoe de financiële vlag er bij jou voor hangt. Wél weet ik dat God ons geschapen heeft met het doel om te genieten van het leven. Adam en Eva werden immers in de hof van Eden, HET PARADIJS, geplaatst om daar met God te vertoeven! We mogen dus genieten van ons leven, of het nu van kleine of grote dingen is. Of het nu een keer die koffie met appeltaart is of een vakantie naar de Bahama’s. Sta jezelf toe te genieten van het leven dat Hij je geeft!

Hoe investeer jij in jezelf?

Liefs, Anna

‘Het is daarom, zo heb ik ingezien, goed en weldadig voor een mens wanneer hij zich aan eten en drinken te goed doet en geniet van alles wat hij heeft verworven. Daar zwoegt hij voor onder de zon gedurende het luttel aantal levensdagen dat hij van God gekregen heeft; dat is wat hem is toebedeeld. Wanneer een mens geniet van rijkdom en bezit, wanneer hem dat door God wordt toegestaan als zijn rechtmatige deel en hij zich verheugt in alles wat hij moeizaam heeft verworven, is dat een geschenk van God.’

Prediker 5: 17-18