Definitief

PLEEGZORG – Afgelopen dinsdag hadden wij een gesprek over het terug gaan van Mees en Estelle naar hun moeder. De gezinsvoogd heeft aangegeven weinig vertrouwen te hebben in een goede uitkomst omdat er enorm veel zorgen waren. Hij zou dit gaan bespreken met zijn team.

Meer lezen? Lees hier meer over de heftige reis die hieraan vooraf ging.

De zwartste dag

De telefoon gaat.. Het is inderdaad de gezinsvoogd aan de telefoon. Hij verteld ons dat hij zojuist met moeder Miranda en vader Jasper een gesprek heeft gehad. En dat hij hen verdrietig nieuws moest brengen. Jeugdzorg heeft besloten dat het traject van Miranda eindigt en dat haar kinderen niet bij haar terug komen.

Eigenlijk zijn hier geen woorden voor.

Dit is de zwartste dag uit het leven van Miranda, Jasper, Mees en Estelle. Je kinderen niet meer terug krijgen in je huis… Je bent beoordeeld en het pakte niet goed voor je uit. En je had er zoveel zin in. Je wilde zo graag. Ondanks dat je het enorm spannend vond, wilde je zo graag met Estelle in één bed liggen, je wilde zo graag wandelen in het park met Mees. Je wilde je kinderen weer verzorgen. Voor ze koken, ze vertroetelen. Met ze boodschappen doen en trots met ze door de stad heen lopen. Je had een peuterspeelzaal op het oog en droomde van een ander huisje.

Moeder op afstand

En nu ben je definitief moeder op afstand. Samen ouders op afstand. Definitief niet elke ochtend in die slaperige mooie ogen kijken, definitief niet elke middag een broodje voor ze smeren en met liefde de omgevallen beker melk opruimen. Niet die nachtzoen in de avond en de ‘ik hou van jou’. Niet de troostende schoot als je kind ziek of gevallen is. Niet bepalen welke kleren je kinderen dragen.

Je moet het doen met foto’s en berichtjes. En met 1 uur in de 3 weken spelen met je kinderen op een neutrale locatie. En dan iedere keer weer zien hoe groot ze zijn gegroeid in de tussentijd. Hoe ze zich ontwikkeld hebben en dit niet bij jouw deden. Je moet toezien hoe er keuzes worden gemaakt in de opvoeding en verzorging die jij misschien anders had gedaan.

Definitief zal jij geen verzorgende taak hebben in het leven van de kinderen die jij hebt gedragen. De kinderen die jij hun naam gaf. Jouw bloedeigen kinderen, waar jij zielsveel van houd, ze zullen definitief niet bij jou opgroeien.

Of… of is er toch nog hoop? Is er een achterdeur, een zijweg die bewandeld kan worden om dit definitieve besluit minder definitief te maken?

Liefs, Judith