mamablog, mama van dijk, corona en gezin, gemis en quarantaine

Klaar

Vandaag druk ik het knopje van mijn zwarte vierkante senseo apparaat al om half 7 aan. Het knopje dat vandaag al drie keer werd ingedrukt. Knap veel voor iemand die niet van koffie houd. Die quarantaine doet iets met ons. Soms meer dan je lief is..

Vandaag

Vandaag was niet mijn dag. Wel de dag van mijn dochters die genoten van oma die ze even mochten zien. Een schaterlach bij nieuwe hoela-hoepels. Nog een schaterlach toen ze om beurten naar beneden gleden van de trap. Of hingen aan de buitenzijde van de balustrade. Dat mij dan weer een zenuwinzinking gaf. Het was de dag dat ze in damesboxer half naakt naar buiten liepen, want leuk om te voelen hoe koud het is. Het was de dag van koprol zonder handen en verkleedjurken. Het was hun dag omdat ze bij elkaar de glinstering zagen van simpel geluk. Niet bij mij. Zeker niet in mijn ogen. Vandaag niet.

Vandaag was het even klaar. Vandaag was na een gekke paastijd even alles klaar. Vandaag was niet mijn dag. De dag dat vermoeidheid parten speelde, de dag dat mijn positieve mindset met de eerste windvlaag in de morgen van me werd afgenomen. Misschien was het ook omdat de meisjes sliepen tot half 8. En ik me de afgelopen week sinds ze doorslapen nog nooit zo ellendig brak heb gevoeld. En alhoewel ik me graag distantieer van die ondankbaarheid besef ik ook dat het wellicht allemaal even menselijk is. Dat vermoeidheid er na 5 jaar overleefstand in de nacht er juist nu, in rust, uit komt.

Een gemis

Het gemis van geliefden. Het gemis van rust. Het gemis van de hubby die na een stel fijne Paasdagen zoals gewoonlijk weer vertrok. En zo gaan we met zijn alle vandaag weer door. Door met iets dat helemaal niet normaal is en ik misschien wel helemaal nooit normaal wil gaan vinden. Een tijd van afstand. Van zoveel gelukjes ( ik bedoel mens, die kinderen slapen na 5 jaar ineens door in quarantainetijd, geen toeval he;)) maar ook een tijd van zoveel gemis.

Vandaag ben ik er even helemaal klaar mee. Maar ik geloof dat ik er na een paar uurtjes netflix ook wel weer klaar voor ben. Voor een nieuwe dag, vol gelukjes. Tot morgen..

..en toen legde onze 15 (of was het 20 ) jaar oude JVC het loodje.