Gerard en ik wachten met smart op de nieuwsbrief van onze vergunninghouder Wereldkinderen. Vorige week was het dan eindelijk zover. De update zat in onze mailbox maar bracht niet het nieuws waar we om hoopten en voor baden. Corona vertraagd. Dát is in elk geval een ding dat zeker is.
Adoptie in Coronatijd
Een update rondom corona in het adoptieland. De regering in Thailand heeft versoepelingen aangekondigd (Bars/restaurants, winkels en parken zijn weer open voor publiek.) Het kan daarbij ook zo zijn dat als je afreist wanneer je een voorstel hebt in Corona tijd dat je je dan bijvoorbeeld moet registreren in een supermarkt. Ook is het zo dat de avondklok is opgeheven en er weer gereisd mag worden tussen provincies. Allemaal versoepelingen die positief zijn en waar de Thaise bevolking denk ik ook blij om is.
Maar wat betekenen de versoepelingen op adoptiegebied?
Helaas nog niks concreets d.w.z. het Child Adoption Centre werkt door net zoals ze dat eind maart/begin april ook lieten weten in de nieuwsbrief en inmiddels is het versturen van post ook weer mogelijk. Alleen de commissie die de voorstellen maakt (board commissie) komt helaas nog niet bij elkaar. Gerard en ik hadden gehoopt dat ze als er versoepelingen waren de board commissie ook weer bij elkaar zou komen maar helaas.
Wereldkinderen geeft in hun nieuwsbrief aan dat ze ook nog niet weten wanneer de board commissie weer bij elkaar gaat komen. Het nieuws sloeg bij mij vooral in als een bom, dit hadden we niet verwacht en heel eerlijk gezegd ook geen rekening mee gehouden. En dan vooral het stukje omdat het volstrekt onduidelijk is wanneer er weer gematcht gaat worden. Ik heb gehuild en ben van binnen ook heel boos geweest. Ons gebed is al heel lang Heer wilt U onze allergrootste wens vervullen op Uw tijd en wijze. En hoe vaak ik ook probeer te denken; niet op onze tijd maar op Zijn tijd, het lukt(e) me niet.
Het was zwart in mijn hoofd
Het was zwart in mijn hoofd en ik heb zelfs gedacht dan verkopen we gewoon alle verzamelde spullen en dan stoppen we met deze hele adoptieprocedure. Het voelt(de) als een tegenslag terwijl we inmiddels bijna 22 maanden wachten.
Biddend omringen
En wat is het dan fijn om te merken/ervaren dat er vrienden en familie zijn die biddend om je heen staan en je bemoedigen. Het is zo fijn om je verhaal te kunnen delen ook met mede wachtende adoptieouders omdat er veel herkenning is. Toen we hier aan begonnen in december alweer 5 jaar geleden wisten we dat dit een lang proces zou worden met een lange adem maar toch als je er dan midden in zit en je leest zo’n nieuwsbericht dan slaat dat in als een bom.
Toen wij ons dossier verstuurden naar Thailand bijna 2 jaar geleden toen was de maximale wachttijd 3 jaar en was de kanttekening dat er nog nooit een stel langer dan 3 jaar op de wachtlijst heeft gestaan. Corona vertraagd alles in de wereld, zo ook in adoptieland we verwachtten dat het mogelijk langer gaat duren dan wij van tevoren bedacht hadden.
Mijlpijlen en tegenslag
Misschien lees je mee omdat je je aan het oriënteren bent op adoptie of sta je zelf op de wachtlijst dit bericht is niet bedoeld om je af te schrikken maar wel om de eerlijke en rauwe kant van adoptie te laten zien. Het is een proces met mijlpalen en dan weer een tegenslag. Al vaker schreef ik dat muziek de woorden van mijn hart kan vertellen als ik ze zelf niet kan vinden/zingen. Ik ben al vaak geraakt en bemoedigd door het lied Oceans van Hillsong en hier wil ik dit stukje ook mee afsluiten.
God draagt me ook over de golven en geeft kracht voor onderweg. Wij blijven onze wens in vertrouwen bij Hem brengen omdat we geloven dat Hij op Zijn tijd onze wens zal vervullen. Ik kijk uit naar die dag vol verlangen en verwachting.
Hillsong – Oceans
So I will call upon Your name And keep my eyes above the waves When oceans rise My soul will rest in Your embrace For I am Yours and You are mine
Liefs,
Nayomi
No Comments