Kindertandarts – Help, mijn kind heeft gaatjes!

Ga jij deze keer met de meiden mee naar de tandarts vraag ik de man uiterst liefdevol in zijn vakantie. En zodoende tuigen ze zich op om niet veel later terug te komen met het nieuws dat je als ouder niet wilt horen van de tandarts. De kleuter heeft gaatjes. Een heleboel. Aii..

Knikkende knietjes

Goed poetsen anders krijg je gaatjes.

De kleuter die het woord gaatjes hoort vallen barst gelijk in tranen uit. “Goed poetsen anders krijg je gaatjes” bleek indruk te hebben gemaakt. En met knikkende knietjes gaan we dan ook het traject in om haar zieke kiezen beter te maken. En natuurlijk gaat je dat aan je hart. Ook als je flink op je falie krijgt omdat je niet goed genoeg zou hebben nagepoetst. En oh boy, she was right. Dat napoetsen was de afgelopen maanden niet heel goed gegaan. Ze was immers vijf was mijn gedachte. Een goede tip voor jou dan wel. Blijf napoetsen!

Jip en Janneke taal

De kindertandarts van de praktijk werd ingeschakeld en inmiddels zijn we 4 afspraken verder. Stap voor stap leerden we over haar kiezen, die zo enorm diep bleken te zijn. We kregen vele tips en in jip en janneke taal bleek de kindertandarts stiekem ook gewoon een feestje. Lekker even met mama mee uit de klas. Of nouja, lekker.

Ze leerde alle instrumenten kennen, bleek een fantastische assistente en óh wat is ze (met tranen en zonder) al dapper geweest. Met drie jaar kreeg zij haar eerste lakjes op haar kiezen om gaatjes tegen te gaan. Niet voor niets natuurlijk. De groeven in haar kiezen zijn enorm. Poetsen is dan ook een halve dagtaak. Oke, vooruit geen halve dag, maar zeker niet iets om even snel te doen.

Helaas slijten deze lakjes ook en waar er een half jaar geleden nog niets aan de hand was, blijken er nu zeker 4 gaatjes in de achterste kiezen behandeld te moeten worden. Een kleine shock wel. Omdat deze normaliter tot een jaar of 10 mee zouden moeten gaan. En dus stappen we erin, zonder een keuze te hebben. In het traject van afspraken.

Ode aan de kindertandarts

Tijdens die eerste wenafspraak werd vrijwel niets gedaan. Wel kreeg ik een lading tips over hoe we dit moesten benaderen aangezien de kleuter het hele avontuur ronduit verschrikkelijk vond. Ik hoor het mezelf nog zeggen;

“Nee lieverd vandaag gaan ze echt niet boren. Ze doen niets. Stil maar.”

In de jip en janneke betovering komt het woord boren niet voor in de praktijk. Was dan ook gelijk een harde les voor moeder die na de eerste afspraak vriendelijk verzocht werd de volgende keer de ruimte te verlaten. Iets met de ijzersterke moeder dochter band die in die steriele kamer een averechts effect bleek te hebben. Uiteindelijk ben ik weer welkom in de zaal en dat zie ik maar als een voorzichtig compliment voor goed gedrag, haha.

We hebben nog zeker vier afspraken te gaan en vanaf volgende week begint het traject dan ook écht. Het beter maken van de zieke kiezen. Elke afspraak één. Elke dinsdag opnieuw. Hoe dát gaat. Je leest het binnenkort op Mamavandijk.nl

En ik? Ik poets me een ongeluk en vraag me stiekem af of ik ook nog val onder de doelgroep kindertandarts. Veel gezelliger. En die slaapzalf voor kiezen? Lijkt me een verademing…

-x- Mama van Dijk