Nog geen woord had ik erover geschreven. Niet heel bewust over het C woord dat men inmiddels eigenlijk niet meer zien of horen kan. Maar zoals de reclamespot het zo mooi weet te brengen. Corona was nog niet klaar met ons.
Van voor af aan of toch anders.
En dus zitten we er weer middenin of voelt het eigenlijk deze tweede maal allemaal niet zo vreemd meer, het went. Beslagen brillen, chagrijnige ogen boven een mondkapje of juist een spetterende glundering. Overal zien we mondkapjes en waar deze gelukkig op de tandartsstoel nog af mag zijn er verder weinig plekken te bekennen waar je ze tegenwoordig binnen niet meer ziet.
Om ons heen horen we steeds meer corona gevallen. Steeds dichterbij. En dat kan soms best een beklemmend gevoel oproepen. Wat als. We hoorden van mensen die we hadden gezien en gesproken die inmiddels corona hebben gehad.. En alhoewel onze klachten uitbleven merk je, merk ik meer dan ooit dat het ons nog niet los kan laten. Je bent op je hoede, neemt meer dan ooit afstand. Want wat als..
Effect op onze bedrijven
Voor de tweede keer dit jaar moest onze sportclub in Barneveld sluiten. Maar doordat er inmiddels een team van coaches samen de sportchallenge op handen draagt zorgde dat voor verlichting. Het zorgde er ook voor dat we een uur na de persconferentie in een zoomcall belandde waar we uiteindelijk uren brainstormden over alle mogelijkheden. En ik hou hiervan. Heus ik had het liever anders gezien. Maar ik hou van het zien van mogelijkheden binnen de onmogelijkheden die corona ons geeft. En daarom begonnen we met het creëren van een viertal nieuwe opties in het aanbod. Er kwam een wekelijks LIVE bokstabata, een heerlijke geheel nieuwe hardlooppodcast, er kwam personal training & bovenal kwamen er wekelijks uitgestippelde bootcamproutes. Vol heerlijke stops en leuke (land)weggetjes. Alles om de club draaiende te houden. Wat een feestje om dat te mogen zien. Die passie van sporters en coaches.
Dankbaar plof ik sinds tijden op maandagavond op de bank. Niet op m’n plaatselijke sportveld om de hoek maar naast de man die als een wonder een keer langs huis reed op een maandag. Win-win als je het mij vraagt.
Ik besef maar weer eens, het zijn de kleine dingen, de kleine dingen die het leven glans geven. Ook, of nee, juist ook in tijden van corona. Ik schreef het naar mijn sporters;
Dit is de tijd om elkaar vast te houden in een tijd van loslaten.
Hoe houd jij de ander vast zonder los te laten? Er zijn zoveel mooie manieren om om te zien naar elkaar. Welk positief, groot of klein geluk, houd/hield jou op de been vandaag de dag? Spread Love.
-x- Mama van Dijk
No Comments