Nooit meer durven dromen, oh zo gewenst. Een niet te bevatten wonder. Naomi en Fleur worden grote zussen en ik geloof dat ik nog steeds niet helemaal besef dat dat dit jaar echt staat te gebeuren. Wat een droom!
Het is goed zo
Het is December als ik manlief na 1,5 jaar vertel dat het goed is zo. We delen in de tijd die hieraan vooraf gaat onze hartenwensen, die bij tijden heus niet altijd gelijk opgaan. We leggen het alles in de handen van onze Hemelse Vader die -zo geloven wij- heel veel beter weet wat we nodig hebben en wanneer. Een extra wonder in ons gezin blijft uit en dus volgt er een fijn gesprek samen. We besluiten half december dan ook samen, het is goed. Met twee dames die opgroeien vol liefde en warmte en een moederhart zo groots vertrouwen we erop dat God andere deuren gaat openen in de toekomst. Zo was ons leven altijd nog volgens Zijn uiteindelijke plan verlopen en daarin vond, ook ik, rust.
Dan word het Kerst
We vertrekken met Ossie (aka oscar), zoals menig instagrammer onze camper inmiddels kent, voor het eerst op wintertour en verblijven met de kerstvakantie op Texel. Vaste prik. Al jaren. Nu met onze camper. We zwemmen, wandelen, struinen, eten en bezoeken kerkjes en genieten van familie die vaste prik allemaal rond de kerst het eiland opzoekt. Tradities om te koesteren zullen we maar zeggen, zelfs tweelingzusje Laura uit Israel verblijft deze periode met haar gezin op het eiland. Er volgen zalige dagen van samen zijn en bijkletsen, beleven en meemaken. We vieren de komst van Jezus, vieren de regen, koude kletsnatte dagen en waaien met camper en al voor gevoel zowat omver van de wind. Toch is het goud.
Toch is het goud
Omdat we op een vakantiepark staan geparkeerd kunnen we elke dag zwemmen. Ik bereid de kinderen voor op het feit dat er een maandelijks feestje aan komt en mama dan -as usual- niet meezwemt. Je weet wel; fobie voor die witgekrulde stengels met touw laat staan de cups. En zij berusten in dat feit. Papatijd alom, niets mis mee dus. De dagen verstrijken, mijn lijf laat van alles zien, maar niet dat wat ik had verwacht. In de regen, de gure kou en de wind stap ik keer op keer Ossie uit op weg naar het wc gebouw. De ogen van haarzelf en van haar lief worden met elk bezoek vragender..
Wordt vervolgd
-x- Mama van Dijk
Volg voor de laatste updates hier op Instagram.
http://www.instagram.com/mamavandijk
No Comments