Ze kruipt op mijn schoot. Haar hoofdje dicht tegen me aan. Dikke tranen glijden over haar wangen. Ik ben bang mama klinkt er tussen de tranen door. Bang in het donker. Na een stel pittige weken hebben wij de nachtrust weer terug. Nachten die gevuld werden met nachtmerries en tranen. Het is donker mama..
Ik fluister; “Stil maar lieverd, zal ik je lichtje zijn?”
De wereld griezelt.
Terwijl ik mezelf niet meer vertoon op onverlichte straten sus ik mijn peuter in de nacht. De wereld griezelt en dat, die wereld, is de plek waar zij straks word verwacht..
Een plek waar zij mag groter groeien. Daar waar ik steeds maar fluister dat zij mag gloeien als een lichtje in de nacht
De wereld griezelt.
En ineens is het heel even goed? Zie ik maskers, enge beelden, gezichten onder ’t bloed. Hoe vertel ik mijn kind dat ze niet bang hoeft te zijn. Dat het nep is. Dat mensen het leuk vinden? Terwijl mijn hart huilt voor de dorpen en steden die deze gruwel dagelijks onder ogen moeten komen. Waar Halloween geen feest(?) is maar dagelijkse realiteit. Waar mensen worden afgeslacht. Voor het oog van geliefden. Waar diepe wonden in het hart worden geslagen.
Halloween dat slaan wij over maar toch zet ik een lichtje neer. Hier in huis geen enge spoken, masker of bebloede gezichten..
..toch één Geest, die van de Heer.
De wereld griezelt..
Maar U bent sterker. Een Licht dat altijd schijnt.
Wil jij vandaag een lichtje zijn?
Share because we care about the Light!
-x- Mama van Dijk
No Comments