En daar stonden we dan. De lift van het reusachtige gloednieuwe pand middenin Jeruzalem brengt ons op de 6e etage. Slechts enkele meters verwijderd van het appartement van mijn lieve tweelingzusje, haar man en prachtige (jarige) zoontje..
Search results for
jeruzalem
Ik kan het bijna niet geloven maar de reis is geboekt. Ik droom ervan. Al een poosje. Ik vind het reuze spannend en tegelijk kan ik niet wachten! –Duhu-. Over een paar maandjes vlieg ik samen met de leukste peuter naar Jeruzalem. De tickets zijn geboekt, haar paspoort in de maak. Ze heeft inmiddels de perfecte leeftijd en ik? Ik durf het aan. De allereerste keer vliegen met kind. Zonder papa en dreumes.
Daar is hij dan, na ruim 40 weken uitzien was daar op 25 oktober de geboorte van een prachtige zoon. Een bijzonder mooie baby met de naam Boaz Joshua. Mijn tweelingzus zien veranderen in een mama is onbeschrijfelijk. Terwijl de due date naderde werd haar intens verlangen naar hem voelbaar, zelfs hier, mijlenver bij hen vandaan.
In een eerste post (je leest hem hier) kon je lezen over de ‘geboorte van Jeruzalem baby’. Nee dat was geen echte babyaankondiging maar wél de lancering van dit gloednieuwe blog. Een blog van Laura Siegal, mijn tweelingzusje. Op het moment van schrijven staan we bijna aan de start van die wel heel bijzondere gebeurtenis. En stiekem worden we al een beetje ongeduldig, maar dat zeggen we maar niet hardop..
In de post ” een bijzondere aankondiging ” lazen jullie een paar maanden geleden over een aankondiging van niet zomaar een zwangerschap. Het was er een die me raakte, een mooie en emotionele tijd brak aan. Mijn tweelingzus bleek zwanger. In verwachting mijlenver bij ons vandaan, in Jeruzalem. Vandaag is er opnieuw een wel heel bijzonder aankondiging..
Het was gisteren, eigenlijk al na middennacht, toen ik de slaap niet kon vatten. De dochters had ik net een kus gegeven op hun slaperige snoetjes. En terwijl ik hun deuren sloot en mijn voetstappen vervolgde naar dat van mijn eigen kamer dacht ik na over het afgelopen jaar.. Ik ben dol op terugblikken en verwonderde me over het feit dat de eerste gedachte aan 2020 vooral de onzekerheid was. Het C-woord kunnen we inmiddels niet meer horen maar om Corona kunnen we nu eenmaal niet heen. Alles lag erin verweven dit jaar. Of… Herinnering Terwijl de galerij op mijn camera me meeneemt naar de herinneringen van het afgelopen jaar kijk ik met een grote glimlach naar mijn scherm. Ik zie hoe een klein baby’tje in Januari mijn armen vult in Jeruzalem. Een bijzondere kraamvisite, dat was het zeker. Mijn kleine neefje werd geboren. Wat een groot geschenk. Niet veel later vieren we terug in Nederland de vijfde verjaardag van onze kleuter. Net voor Corona zijn intrede doet. De eerste vakantie dat jaar wordt gecanceld. Geen familiehuis in het Zwarte Woud in Duitsland, wat een domper! Ook in de zomer gaat het er sober aan toe. Al besluiten we toch […]
Natuurlijk was alles vroeger anders. Neem 5 jaar geleden. Vroeger kon je ongestoord een stukje chocolade naar binnen werken zonder dat er een stel ogen (van gerust meer dan 100 meter afstand) opmerkten dat je iets in je mond had. -Mamaaaa wat heb je? Vroeger.. Vroeger schreven we brieven, was er hyves, msn en lag je op de bank te chillen met een film van de plaatselijke winkel videoland waarna je hem geregeld de volgende dag vergat in te leveren (oh jongens weetje nog?) Vroeger, de tijd van ongestoord plassen en ongestoord shoppen (voor jezelf!;)) De tijd waarin alles (terugziende blik) nog zo lekker kneuterig was. Schuddebuikend Vroeger. Toen ik recent schuddebuikend foto’s terug zat te kijken van vroeger viel mijn oog plots op een aantal items uit mijn garderobe. Een garderobe dat nog steeds mijn garderobe was. Het schattige meisje van pak ‘m beet 17 jaar met dezelfde jas die nog steeds aan mijn kapstok pronkt. Nu durft ze bijna niet te zeggen dat ze inmiddels bijna 29 is en die buik plots echt kan schudden. Een heerlijke jas is het trouwens echt, met af en toe een opgeschoven knoopje. Dat dan weer wel. Een verschil Ik sta voor […]